28 чэрвеня, у 350‑ю гадавіну бітвы пад Палонкай, на яе месцы прайшла святочная імпрэза. Спачатку ўдзельнікі прыбралі тэрыторыю ад смецця і скасілі траву ля памятнага каменя‑валуна.
28 чэрвеня, у 350‑ю гадавіну бітвы пад Палонкай, на яе месцы прайшла святочная імпрэза.
Спачатку ўдзельнікі прыбралі тэрыторыю ад смецця і скасілі траву ля памятнага каменя‑валуна. Затым краязнаўцы Віктар Сырыца і Міхась Бернат расказалі пра гісторыю бітвы, баранавіцкія паэты Алесь Корнеў, Янка Збажына і Іван Лагіновіч прачыталі вершы, прысвечаныя нашым ваярам. Вялікае ўражанне на прысутных зрабіў выступ рыцарскага клубу «Шляхецкая застава».
На заканчэнні мерапрыемства патрыятычныя песні спявалі Галіна Ярашэвіч і Алесь Грыцавец, а саксафаніст Валер Шыла падараваў прысутным чароўныя гукі паланэза «Развітанне з радзімай» Міхала Клеафаса Агінскага.
Баранавіцкая грамадскасць некалькі разоў усталёўвала на месцы бітвы памятны знак. Раённае кіраўніцтва падымала лямант. Маўляў, прыведзяце да таго, што Расея адмовіцца пастаўляць Беларусі нафту і газ. Помнік, асвечаны царквою і касцёлам, руйнавалі ўначы «невядомыя».
У царскі і савецкі час катэгарычна забаранялася гаварыць і пісаць пра перамогі над маскоўскім царом. Сёння, дзякуй Богу, наша дзяржава пазбаўляецца плебейства і комплексаў «малодшага брата» не толькі ў сацыяльна‑эканамічнай, палітычнай сферах, але і ў адзнаках сваіх гістарычных падзей.
Цяпер чытаюць
Хрыста Грозеў: ад рамантыка-радыёаматара да чалавека, які выкрыў самыя змрочныя таямніцы ГРУ і ФСБ. Як яго вербавала спецслужба Люксембурга і як ён вымушаны хавацца цяпер
Каментары