Ihar Karnialuk raskazaŭ, jak abhareŭ padčas kancertu na «Słavianskim bazary»
«Jon mianie ŭzarvaŭ. Ja siadžu za instrumientam — i taki pach absmalenaha kabana. Paśla kancertu mianie advieźli na chutkaj dapamozie».
Ihar Karnialuk. Skryn videa: poushiegitary / YouTube
Uradženiec Bresta, śpiavak Ihar Karnialuk raskazaŭ niekalki niezvyčajnych historyj, jakija adbylisia ź im padčas vystupleńniaŭ u Biełarusi.
«Ja, zdajecca, byŭ kali nie pieršy, to adzin ź pieršych artystaŭ, chto vystupaŭ u amfiteatry ŭ Viciebsku. Viečaram (…) praz ščylinku ŭ zasłonie ja baču piać tysiač čałaviek, jakija zapłacili pa try rubli, kab słuchać maje pieśni. U mianie pačałasia isteryka. Ja raspłakaŭsia. Mianie nie mohuć supakoić. Para pačynać. A ja nijak nie supakojvajusia. My zatrymali kancert chvilin na sorak. Potym ja vycier sopli i vyjšaŭ da instrumienta», — zhadaŭ Karnialuk u intervju na jutub-kanale «VIA «Pojuŝije hitary».
Ale kancert śpievaku i kampazitaru zapomniŭsia nie hetym. Pa jaho słovach, tady vielmi papularnym było vykarystańnie piratechniki na kancertach:
«Ja tady vielmi zachaplaŭsia. My tady hladzieli ŭsie hetyja klipy, «jak tam u ich». A tady heta byŭ čas, kali vielmi była papularnaj piratechnika na scenie. I ŭ mianie byŭ taki samapalny damarosły piratechnik. Jon, zaraza, nijak nie moh zapomnić, błytaŭ i [zapuskaŭ piratechniku] zaŭsiody, kali ja pamiž hetymi «chatabyčami» znachodžusia. Jany jašče nie ŭźlacieli — a ja adčuvaju, i rablu strašenny skačok u zad sceny.
Ale na pieradapošnim kancercie ŭ Viciebsku ja nie ŭbiarohsia. Jon mianie ŭzarvaŭ. Ja siadžu za instrumientam — i [adčuvaju] pach absmalenaha kabana, tamu što ŭ mianie i kaścium padhareŭ, i vałasy na hrudziach padhareli. Paśla kancertu mianie advieźli na chutkaj dapamozie. Tam namazali ŭsiakimi hetymi antyapiokavymi srodkami, niečym prakałoli», —
zhadvaje Karnialuk akaličnaści i dadaje, što rankam pierad apošnim kancertam na «Słavianskim bazary» ŭ Viciebsku ŭ jaho ad alerhii źmianiŭsia źniešni vyhlad:
«U mianie vusny byli jak u [amierykanskaha śpievaka] Pola Robsana. Voś takija! I znoŭ «chutkaja dapamoha». Alerhija. U mianie razdźmuła huby. Da viečara, zrazumieła, jany trochi zdźmulisia, ale Pol Robsan [u źniešnaści] čytaŭsia. (…) Ja pracavaŭ biez «pušak» i tak, kab tvar nie aśviatlaŭsia».