Андрей Скурко — политзаключенный, известный автор и редактор «Нашей Нивы». По абсолютно надуманному обвинению он и главный редактор издания Егор Мартинович находятся за решеткой. В своих письмах Андрей не только рассуждает о литературе, истории и философии, но и пишет стихи для своего маленького сына.
Цераз лес ідзе цягнік —
зайцы едуць на пікнік!
Праваднік у іх — бабёр,
а варона — кантралёр.
Цягнічок «ту-ту!» спявае,
машыніст яго спыняе,
бо ля кожнае нары
іх надчэкваюць сябры.
Дзве лісіцы-правадніцы
раздаюць звяратам піцу,
хамякі, мядзведзь і сойкі
паразвязвалі ссабойкі.
Хай сабе ідзе цягнік —
пачынаецца пікнік!
ВОЖЫК І ДЗІКААБРАЗ
Пазнаёміліся раз
вожык і дзікаабраз.
Селі разам адпачыць —
і іголкі палічыць.
На баку — сто дваццаць восем
і ніводнае на носе,
дваццаць пяць яшчэ — за вухам
(на адну з іх села муха).
На спіне — сто дзве іголкі —
а ўсіх разам будзе колькі?..
На сямнаццатым дзясятку
пачалі лічыць спачатку.
Раз — іголка, два — калючка, —
прыдаліся б ліст і ручка!
Як сем соцень налічылі,
ў небе зоры ўжо свяцілі…
Плюсавалі, памнажалі,
вочкі церлі, пазяхалі…
Засаплі спіной да спінкі
пад калючаю ялінкай.
***
Эти стихи настолько понравились команде белорусскоязычного YouTube-канала «Бэйбус», что авторы решили записать аудиокнигу. Необходимая сумма уже собрана, но сбор решили не закрывать. Все желающие могут пожертвовать для издания бумажной книги со стихами Андрея Скурко.
***
Поддержите нашенивцев письмом, открыткой или посылкой. Это можно сделать по адресу:
СИЗО-1, Минск,ул. Володарского 2, 220030.
Мартинович Егор Александрович
Скурко Андрей Геннадьевич
Комментарии