Фрыдман: Лёс Асада паказвае, што Лукашэнку «арэшнікі» не дапамогуць
Прывід зрынутага дыктатара Башара Асада ўжо ходзіць па палацах Лукашэнкі і Пуціна, піша аглядальнік Аляксандр Фрыдман.
Аляксандр Лукашэнка 9—10 снежня 2003 года з афіцыйным візітам наведаў Сірыйскую Арабскую Рэспубліку. У Дамаску адбыліся яго перамовы з Башарам Асадам
Пасля крушэння дыктатуры Башара Асада будучыня Сірыі выглядае змрочна, піша Фрыдман.
«Яна мае ўсе шанцы загразнуць на гады ў крывавым балоце грамадзянскай вайны і ператварыцца ў «новую Лівію». Так што за радасцю ў Хомсе, Дамаску і Алепа вельмі хутка рушыць услед працверажэнне, а ў Еўропу накіруюцца натоўпы бежанцаў, якіх у гэты раз у ЕС, верагодна, не пусцяць», — мяркуе аналітык.
Ён заўважае, што крах Асада наносіць сур'ёзны ўрон маскоўска-тэгеранскай «восі зла».
Паводле слоў Фрыдмана, амбіцыйны фундаменталісцкі Іран паўстаў слабой рэгіянальнай дзяржавай, а разгром іранскага пасольства ў Дамаску можа стаць прадвеснікам эпахальных перамен у самой Ісламскай Рэспубліцы, рэжым якой трымаецца на штыках Корпуса вартавых ісламскай рэвалюцыі і іншых карных падраздзяленняў.
Масква ж пацярпела, мабыць, самае гучнае знешнепалітычнае паражэнне за межамі постсавецкай прасторы з часоў войнаў у Югаславіі і яшчэ раз наглядна паказала, што з'яўляецца тыграм, але папяровым тыграм, піша Фрыдман.
Аналітык лічыць крах Асада знакавым для іншых дыктатараў.
«Лёс Асада (незалежна ад таго, загінуў ён у авіякатастрофе ці стане «новым Януковічам») яшчэ раз пацвярджае, што ход маятніка гісторыі можна запаволіць (як гэта робіць Пуцін усе апошнія гады), але яго нельга спыніць. Пуцін і Лукашэнка ніколі не зразумеюць гэтую простую аксіёму. Яны могуць і далей запасацца «арэшнікамі», але «арэшнікі» не выганяць з іх рэзідэнцый прывіду… прывіду зрынутага дыктатара Башара Асада», — дадае Фрыдман.