Тры версіі «Багіні кахання Мільды» экспануюцца адначасова ў Мінску, Варшаве і Вільні
Працы Казіміра Альхімовіча можна пабачыць на выставе пра рамантызм у Віленскай карціннай галерэі, у Варшаве ў экспазіцыі «Анатомія антычнасці» у Каралеўскім замку. І ў Мінску — на выставе «Вечная жаноцкасць» у галерэі «Арт-Беларусь», заўважыў даследчык Аляксей Ластоўскі ў сваім фэйсбуку.
«Багіня кахання Мільда» Казіміра Альхімовіча
Казімір Альхімовіч вядомы сваёй цікаўнасцю да гісторыі і міфалогіі старажытных ліцвінаў, праўда, пазычаў ён сюжэты пераважна ў тагачасных віленскіх літаратараў, піша даследчык.
«Так і ў гэтым выпадку, ён скарыстаў «Воталяраўду» Юзафа Ігната Крашэўскага, цяжкавагавы эпас з выдуманымі гісторыямі пра літоўскіх багоў.
У адной з песняў Крашэўскі апісвае гнеў Пяркунса на багіню Мільду, якая здрадзіла нябёсам у сваім каханні да чалавека Рагоіса. На карціне Альхімовіча постаць Мільды паказаная на фоне раз’юшанага Нёмана і неба, раздзіранага пярунамі», — заўважае Ластоўскі.
«Багіня кахання Мільда» ўпершыню была паказана на выставе ў Мюнхене ў 1895 годзе, потым яе дэманстравалі ў Варшаве, Кракаве, Берліне, Чыкага, Сан-Францыска і Лос-Анджэлесе, дзе ў Нью-Ёрку яна была прададзена за 625 даляраў.
У 1910 годзе Альхімовіч зрабіў яшчэ некалькі версій свайго хітовага твора.
Адна патрапіла ў варшаўскі Нацыянальны музей па завяшчанні Хіларыя Вінцэнта Валеўскага ў 1918 годзе. Другая — у прыватную калекцыю Яўніса Гумбіса, яе зараз і паказваюць у Вільні.
Ёсць яшчэ адна версія гэтай карціны, якую «Белгазпрамбанк» набыў у 2019 годзе для сваёй калекцыі з цьмяным правенансам. Яе зараз можна пабачыць у Мінску.