Tam, dzie pačynajecca Nioman
Ci viedajecie, dzie pačynajecca Nioman? U mahičnym miescy, dzie złučajucca try raki, — Łoša, Usa i Niomaniec. U 1882 h. časopis «Klosy» pisaŭ, što tut kožnaja z rek pierastaje isnavać sama pa sabie — ich niama. Miascovyja žychary ad hetaha «niama» i dali nazvu vialikaj race — Nioman. U takich miescach zvyčajna stajać cerkvy — vytoki rek vałodajuć niezvyčajnaj žyvatvornaj siłaj. Nazvy vakoł adpaviednyja: falvarak Śviaty dvor, byłoje pahanskaje kapišča Śviatahorje.
A ci viedajecie, što tut, u Nadniomanie, pobač z vytokam biełaruskaje raki ŭ XIX st. žyŭ čałaviek, jakoha pavažała ŭsia Eŭropa? Jakuba Narkieviča-Jodku jak aŭtara hienijalnych metodyk elektrahrafii i elektraterapii šanavali medyki, a jahonyja lekcyi słuchali ŭ Francyi, Italii, Aŭstra-Venhryi.
Tut zachavalisia reštki pałacu Jodkaŭ, u jakim kruhły hod hučała Eołava arfa. Na adnoj ź viežaŭ byli naciahnuty struny, jany j stvarali čaroŭnuju muzyku, kali viecier dakranaŭsia da ich. Pa bahatym sadzie niaśpiešna hulali paŭliny. Pasprabujcie dakranucca da listoŭnicy, što zastałasia tut z tych časoŭ — i ŭbačycie ich.
Imia Narkieviča-Jodki viarnuŭ u 1988 h. Uładzimier Kisialoŭ, kali ŭ seryi «Našy słavutyja ziemlaki» vyjšła jaho knižka «Prafesar elektrahrafii i mahnetyzmu». Sioleta zrobleny jašče adzin krok da vytoku Niomanu — vialikaja mastackaja kniha, amal na 300 staronak, jakuju napisaŭ Dźmitry Vinahradaŭ — «Śled pahasłaj zorki». Ad jaho my daviedalisia, što isnujuć raspracoŭki turystyčnych maršrutaŭ pa hetych miescach — konnaha i vodnaha. Sapraŭdy, kolki usiaho tut možna ŭbačyć i kolki pačuć.
Na dachu paŭrazburanaha pałacu Narkieviča-Jodki źviŭ hniazdo busieł. A biełarusy dobra viedajuć, što heta značyć.