Uładzimier Niaklajeŭ
Znaki prypynku
* * *
Stolki śnicca ŭsiaho i ŭsialakaha, što varta było b niejak snam adździačyć. Knihu napisać: «Nieadpłatnyja sny».
* * *
Žyćcio čałaviečaje — siamiejnaje, susiedzkaje. A nie zavodzkaje, kałhasnaje… Ci nie sajuzapiśmieńnickaje — paetyčnaje tam, prazaičnaje, hramadzka-palityčnaje…
Dziakuj Bohu, ja zrazumieŭ heta raniej, čym nastała nievynosnaja para vyśviatleńnia adnosin.
* * *
Fraza dla niečaha: «Raźviali tysiaču kraloŭ — i ŭsie patryjoty! A zdochnuć jak krali…»
* * *
Najbolej baicca, kab jaho nie suročyli, dziacieł — stukaje i stukaje pa drevie.
* * *
Čym paźniej praviaraješ latarejny bilet, tym daŭžej zdajecca, što ty vyjhraŭ.
* * *
Nadzieja — reč nienadziejnaja.
* * *
Jon źjaviŭsia na śviet, kab jaho pierajnačyć, ale trochi nia ŭ čas naradziŭsia: u śviecie adbylisia jakraz siakija-takija pieramieny — i bolej anijakich pieramien nichto nie chacieŭ.
* * *
U «Mastactvie kino» — dziońniki Ja.Levina, kinavieda. Čytaju zapis pra Ja.Jeŭtušenku: «Usio ŭ jaho nikčemnaje, navat manija vieličy. Ubostva z šancami dažyć da biustu na stancyi Zima». Dva skazy — a kolki zajzdraści.
* * *
Azirajučysia nazad, bačyš, što pamylaŭsia, a jašče praź niejki čas akazvajecca, što pamylaŭsia jakraz tady, kali dumaŭ, što pamylaŭsia…
Bamarše skazaŭ: «Čas — sumlenny čałaviek».
* * *
Siužet.
Žyŭ čałaviek… i ŭsio, na što rašyŭsia, — adnojčy ŭ adkaz na źniavahu sarvaŭ, kinuŭ, pabiŭ, rastaptaŭ pierad kryŭdzicielem svaje akulary… i, kali pamior, na čyrvonaj aksamitavaj padušačcy, na jakich papieradzie niabožčyka jahonyja ŭznaharody zvyčajna niasuć, — pranieśli hetyja pabityja akulary.
* * *
Niezrazumieła było, što z hetaha pavinna vynikać, dyk ničoha i nia vynikła.
* * *
«Siońnia — jak jość, a zaŭtra — bliny», — babcia kazała. A Puškin kazaŭ: «Jašče paviesialimsia».