Chto vinavaty: Vik ci padvički?
Sprečki nakont «Niamieckaj chvali» nie ścichajuć: 15 chvilin radyjoeteru ŭźniali chvalu pratestu. Ale sytuacyju z movaju na «Niamieckaj chvali» spravakavali biełaruskija palityki.
Bieručy ŭdzieł u roznych seminarach, ja byŭ śviedkam adnolkavych padziej. Prysutničaje jaki zamiežnik — adrazu ŭsia elita apazycyi pierachodzić na rasiejskuju. Časta hetak zdarałasia za bytnaściu tut pana Vika. Nie było ŭ jaho pierakładčyka, jaki b vałodaŭ biełaruskaj movaj. Tamu ŭzdymaŭsia na trybunu jaki spadar Hryb ci Labiedźka dy pačynaŭ šparyć pa-rasiejsku, a kali niejki niedareka aśmielvaŭsia kazać pa-tutejšamu, na jaho sykali miascovyja palityki, kryviŭsia pierakładčyk. Zamiežnikaŭ u nas pryniata pavažać bolš za siabie.
A chto ciapier u Niamieččynie ličycca najbolšym znaŭcam palityčnaj sytuacyi ŭ Biełarusi? Toj samy sp.Vik, jak moh paviedamić, što ŭ Biełarusi ŭsie razmaŭlajuć i razumiejuć pa-rasiejsku, i hrošy na niejkuju vajsruślandzkuju movu možna aščadzić.
Darečy, praz hetuju niepavahu da siabie nichto z apazycyi nie zapatrabavaŭ prabačeńniaŭ u ledź nie pryjechaŭšaha da nas pasłom Ajackava, jaki skazaŭ sioje-toje ab našaj dziaržavie. Dziakuj Łukašenku — azvaŭsia.
Dy što tam «Niamieckaja chvala». Učora ŭkinuli ŭ paštovuju skryniu «Narodnuju volu». Ź sinieńkim paŭkruhłym štempelem: «Dla riekłamnych cielej» — pa-rasiejsku. Jakaja tut užo «Niamieckaja chvala»…