List čytača: sučasnyja Harłachvackija dziejničajuć
Pračytaŭ u druku materyjał ab złoŭžyvańniach u Instytucie ekśpierymientalnaj vieterynaryi (tak, jość i taki!) i dzivu daŭsia: voś heta maštab, voś dzie razmach kradziažu, jaki časta byvaje tolki na rasijskich prastorach.
Napałochany epidemijaj śvinoj čumy, urad vydzieliŭ vyšejnazvanaj ustanovie bolš za 2 młrd rubloŭ. U vyniku atrymaŭsia pšyk, a dyrektar chiba pašybuje sa svajakami na nary. Buduć pałamanyja čałaviečyja losy, budzie kanfiskavana majomaść.
Voś ab čym padumałasia: niaŭžo nichto z vysokich navukovych čynoŭnikaŭ nie pacikaviŭsia, jak raschodujucca biudžetnyja hrošy? Vakcyny patrebnaj nie vynajšli, budynak nie adramantavali.
Dy ŭvohule, ci možna takuju vakcynu zrabić i ŭžyć da miljonaŭ śviniej, kali jany žyvuć usiaho da hoda. U śviecie chiba takich vakcyn niama. My pomnim, jak u Anhlii spalvali niadaŭna tysiačy karoŭ. Vielmi składanaja zadača, a padyšli da jaje capu-łapu, pabalšavicku: davaj vynik — i ŭsio tut.
I vyjšaŭ taki «śvintus hrandyjozus» — vialiki skandał u vučonym śviecie. Imia dyrektara ŭ hazietach nie nazyvali, ale, musić, hučyć jano «Harłachvacki».