«Ja vielmi zadavoleny adkazam!» Vykładčyk ruskaj litaratury z Homiela źviarnuŭsia na pres-kanfierencyi da Pucina
19 śniežnia padčas vialikaj pres-kanfierencyi Uładzimira Pucina słova atrymaŭ i biełarus: niechta Ivan Afanaśjeŭ, jaki pradstaviŭsia žurnalistam homielskaha vydańnia «Sielmašaviec».
Jon vykazaŭ spadzieŭ, što chołdynh «Homsielmaš» praciahnie pracu na rasijskim rynku, paviedamiŭ, što prapanovy pa hetaj temie nakiruje ŭ administracyi dvuch prezidentaŭ:
«I našaha, i vašaha»,— skazaŭ Afanaśjeŭ, čym paviesialiŭ i Pucina, i žurnalistaŭ.
Taksama Afanaśjeŭ padziakavaŭ Pucinu za ŭkaz ab paśmiarotnym uznaharodžańni vieterana Vialikaj Ajčynnaj hienierał-majora Liziukova ordenam Žukava. Vyśvietliłasia, što Afanaśjeŭ — ŭnuk Liziukova.
«Vinšuju, u vas dobryja hieny», — adkazaŭ jamu Pucin.
Praŭda, paśla hetaha zała pačała aburacca vystupam Afanaśjeva. Ale Pucin paprasiŭ prysutnych dasłuchać pradstaŭnika «Sielmašaŭca». Afanaśjeŭ zaprasiŭ Pucina ŭ Homiel: «Dzie adkryli pomnik Liziukovu i dvum jaho bratam. Pakul u śviecie pomniki hańbiacca, na pjedestał uzvodziacca łžyvyja hieroi, my hetyja pomniki stvarajem!»
Taksama Afanaśjeŭ paviedamiŭ pra ideju pravieści sustreču kiraŭnikoŭ rehijonaŭ Rasii i Biełarusi, «na palach jakich zmahalisia hieroi-hamialčanie». Pa jaho słovach, hetuju inicyjatyvu padtrymała kiraŭnictva Homielskaj vobłaści. Padtrymać jaje Afanaśjeŭ paprasiŭ i Pucina. Taksama ŭručyŭ rasijskamu prezidentu knihu pra Liziukova.
Pucin koratka paabiacaŭ inicyjatyvu razhladzieć.
«Naša Niva» źviazałasia ź Ivanam Afanaśjevym. Jon pracuje zahadčykam kafiedry ruskaj i suśvietnaj litaratury ŭ Homielskim dziaržuniviersitecie, kandydat navuk, aŭtar niekalkich knih. Afanaśjeŭ patłumačyŭ, što supracoŭničaje z vydańniem «Sielmašaviec», tamu i trapiŭ ad jaho na pres-kanfierencyju Pucina. Pryčym, u toj dzień Afanaśjeŭ jakraz byŭ u Maskvie ŭ pracoŭnaj kamandziroŭcy, pracavaŭ z archivami.
Sam jon vielmi zadavoleny i pres-kanfierencyjaj, i svaim vystupam na joj, i Pucinym, i jaho adkazam.
«Ja baču vialikija mahčymaści, bo kali pamiać pra Vialikuju Ajčynnuju vajnu zastajecca žyvoj, dyk jana adhukajecca va ŭsich spravach i śfierach žyćcia! Heta i ekanomika, viadoma ž! I ŭ pytańni pastavak sielhastechniki važna znajści mahčymaści nie kankurencyi, a supracoŭnictva. A ahulny histaryčny padmurak tolki spryjaje va ŭsich spravach, — patłumačyŭ Afanaśjeŭ. —
Da taho ž, ja liču vialikaj pamyłkaj supiarečnaść pamiž savieckim i nacyjanalnym. Savieckija hieroi — jany ž i nacyjanalnyja hieroi, i kali ich pamiać ušanoŭvaje Rasija, heta vielmi dobra. Atrymlivajecca, jana šanuje pamiać našych nacyjanalnych hierojaŭ, što ŭ hetym drennaha?»
Ale ž u bok Afanaśjeva vykazvalisia ŭžo pretenzii, što zamiest taho, kab spytać štości sapraŭdy aktualnaje, jon zasiarodziŭ uvahu na svaim dziedie.
«A vy viedajecie, chto taki byŭ Liziukoŭ? Nie. Voś vy i adkazali na svajo pytańnie. Prajšli sutki, a vy i nie pacikavilisia, što heta byŭ za dzied taki, — adkazaŭ Afanaśjeŭ. —
A kali ŭ honar biełaruskaha hieroja pryjeduć hubiernatary i buduć vyrašacca pytańni rehijanalnaha ŭzroŭniu, chiba heta nie budzie karysnym dla krainy? Užo hubiernatar Varoniežskaj vobłaści vielmi inicyjatyŭna adhuknuŭsia na našuju prapanovu!
Taksama byŭ taki momant u zakuliśsi — stajać dziaŭčatki ad niejkaha vydańnia, u ich pytajecca niejki žurnalist: a pra što vy b spytali Pucina? Adna ź ich kaža: u mianie takaja depresija ciapier, ja b spytała ŭ Pucina, a jak jon zmahajecca z depresijaj? Voś takoje pytańnie — ci maje jano dačynieńnie da intaresaŭ krainy? Kali kraina składajecca ź dziaŭčatak, to vidać maje. Ale mnie zdajecca, maje dačynieńnie troški mienšaje, čym tyja pytańni, na jakija ja źviarnuŭ uvahu»
Ahułam uražańni ŭ hamialčuka pazityŭnyja. Pucin vielmi dobra trymajecca, jon u vielmi dobraj fizičnaj formie, adznačyŭ Afanaśjeŭ.
«Ja vielmi zadavoleny adkazam Pucina na maje pytańni. Spadziajusia, ŭ hetych inicyjatyŭ budzie praciah», — kaža jon.