«Heta jeła majo dzicia». Minčanka kupiła ŭ kramie vypiečku ź mietaličnaj stružkaj

Ciapier pakupnica sprabuje vyśvietlić, čamu niebiaśpiečny tavar trapiŭ na pryłavak. Jaje historyju raskazała Blizko.by.

«Mietaličnaja» vypiečka

U «Zialony klon» na Ihumienskim trakcie, 26 Jaŭhienija pryjšła ŭviečary 9 lutaha. U kramie jana kupiła sałatu i čatyrochsothramavuju vitušku dla svajho maleńkaha syna.

«Hetaja vypiečka była zapakavanaja ŭ zvyčajny polietylenavy pakiet. Biez usialakich «apaznavalnych znakaŭ». Nijakaj infarmacyi, dzie, kali i jak vyrablenaja hetaja vituška, na joj nie było. Ale ŭ «Zialonym klonie» tak zaŭsiody pakujuć chlebabułačnuju pradukcyju. Usie źviestki pra skład praduktu, datu jaho vyrabu i termin prydatnaści znachodziacca na palicy ŭ adździele, pry žadańni ŭsio heta možna pahladzieć, — raskazvaje Jaŭhienija. —

Čamu ja adrazu nie źviarnuła ŭvahu na toje, što z hetaj vituškaj niešta nie toje? Paŭtarusia, jana była zapakavanaja ŭ pakiet, praź jaki nie było vidać, što ŭ vypiečcy znachodziacca inšarodnyja cieły. Času na toje, kab jaje razhladać, u mianie nie było, ja ŭziała jaje i pajšła apłačvać pakupki».

Pryjšoŭšy dadomu, Jaŭhienija dała kavałačak bułki svajmu maleńkamu synu:

«Majmu synu hod i vosiem miesiacaŭ, hetuju vitušku ja kupiła śpiecyjalna dla jaho. Ja adrezała jamu kavałačak vypiečki — pa vazie jana vialikaja — 400 hramaŭ, amal jak vielikodnaja bułka. I kali mały pačaŭ jeści, ja krajem voka ŭbačyła, što z vypiečkaj niešta nie toje. Pryhledzieŭšysia, ja žachnułasia — z adrezanaj častki vituški tyrčali kavałački mietaličnaj stružki. Ja hetuju bułku ŭ jaho tut ža zabrała. Syn paśpieŭ źjeści tolki trochi miakišu vituški — unutry mietału nie było, prynamsi, ja jaho tam nie ŭbačyła.

Kali ja dastała pakupku z pakieta, to ŭbačyła, što vierch vituški ŭ litaralnym sensie ŭsiejany mietaličnaj stružkaj… Kali b heta byŭ usiaho adzin kavałačak mietału, to Boh ź im, ja b, chutčej za ŭsio, nie nadała b hetamu nijakaha značeńnia, ale hetaja vituška ŭsiejanaja mietałam… Tamu ja pasprabavała razabracca ŭ situacyi».

«Ja pavinna paćvierdzić, što ŭ vitušcy znachodzicca stružka»

Paśla zdareńnia Jaŭhienija źviarnułasia ŭ Centr hihijeny i epidemijałohii Leninskaha rajona:

«Ahledzieŭšy pradukt, tam skazali, što padobnaje, viadoma, niedapuščalna. I dadali, što ja pavinna ŭ pryvatnym paradku šukać łabaratoryju, jakaja zmahła b vyśvietlić, što za mietał znachodzicca ŭ hetaj vitušcy. U rajonnym centry hihijeny i epidemijałohii takimi daśledavańniami nie zajmajucca. Heta značyć, ja sama pavinna paćvierdzić, što ŭ vypiečcy znachodzicca habluška. Heta vidać niaŭzbrojenym vokam — u vitušcy mietał. Adzinaje pytańnie, što heta za mietał».

Zatym Jaŭhienija patelefanavała ŭ Tavarystva abarony pravoŭ spažyŭcoŭ Minska:

«Tam mnie adkazali, što taksama ničym dapamahčy nie mohuć, ich łabaratoryja takimi daśledavańniami taksama nie zajmajecca, — raskazvaje surazmoŭca. — Darečy, u sanstancyi paraili mnie skłaści zvarot na sajcie obraŝienije.bieł, što ja i zrabiła. Maja zajava trapiła na razhlad u sanstancyju Maskoŭskaha rajona Minska — pa miescy raźmiaščeńnia cecha, dzie była vyrablenaja heta vituška. Na hety momant moj zvarot maje status «na vykanańni».

Viarnułasia Jaŭhienija i ŭ «Zialony klon» — tudy, dzie i kupiła niebiaśpiečnuju vitušku. Dziaŭčyna apisała svaju historyju ŭ knizie skarhaŭ.

«Knihu skarhaŭ mnie vydali, — kaža jana. — Akramia taho, kali ja pryjšła ŭ «Zialony klon» jašče raz, to da mianie vyjšła supracoŭnica, ale ja nie viedaju, jakaja ŭ jaje pasada. Jana spytałasia, što zdaryłasia, i paprasiła pakazać bułku. Pahladzieŭšy na tavar i ničoha nie skazaŭšy, supracoŭnica pajšła».

Na siońniašni dzień žančynie nie viarnuli hrošy za «mietaličnuju vitušku».

«Reč navat nie ŭ hrašach, tam try rubli — heta drobiaź, — kaža Jaŭhienija. — Prablema ŭ samoj situacyi. Ja spałochałasia za dzicia, ale da daktaroŭ paśla hetaj situacyi ja nie źviartałasia, nibyta ŭsio abyšłosia, syn adčuvaje siabie narmalna».

Vituška z elemientami, padobnymi na mietał, dahetul zachoŭvajecca ŭ Jaŭhienii:

«Ja vyrašyła jaje zachavać, prynamsi, da taho momantu, pakul nie pryjdzie aficyjny adkaz pa situacyi. Vypiečka lažyć zamarožanaja ŭ chaładzilniku. Paralelna ja samastojna sprabuju znajści łabaratoryju, jakaja zmahła b pravieści analiz hetaha chlebabułačnaha vyrabu, davioŭšy vidavočnaje».

A pakul Jaŭhienija čakaje aficyjnaha adkazu i raskazvaje, jaki b finał historyi jaje zadavoliŭ:

«Mnie zdajecca, što treba adkazać na dva hałoŭnyja pytańni: jak u vypiečku trapiła habluška i na jakim etapie heta adbyłosia. Jašče adno pieršaradnaje pytańnie — chto zajmajecca kantrolem jakaści hatovaj pradukcyi. Chaciełasia b, kab hety niedachop vypravili i kab pradukcyja vidavočna nienaležnaj jakaści nie traplała da spažyŭca».

Što kažuć u kramie?

Žurnalist Blizko.by patelefanavaŭ u kramu «Zialony klon» pa Ihumienskim trakcie, 26, dzie Jaŭhienija kupiła padazronuju vypiečku. U kramie pra situacyju viedajuć, ale da zaviaršeńnia pravierki kiraŭnictva handlovaha punktu ad kamientaroŭ ustrymlivajecca. Voś što raskazali ŭ pryjomnaj:

«Kiraŭnictva kramy kamientaroŭ pakul nie daje. Ciapier idzie pravierka. Cech, dzie vyrabili hetuju vitušku — heta cech «Zialonaha klonu», i znachodzicca jon u Maskoŭskim rajonie Minska, ciapier jaho praviaraje rajonnaja sanstancyja. Praŭda, pa vynikach pravierki pakupnica atrymaje adkaz z sanstancyi Leninskaha rajona Minska — pa miescy zvarotu».

Kali tekst rychtavaŭsia da publikacyi, Jaŭhienija atrymała adkaz z «Zialonaha klonu» za podpisam dyrektara handlovaha punkta Volhi Maścieravaj.

U im napisana, što vypadak byŭ razhledžany na kalektyŭnym schodzie supracoŭnikaŭ univiersama, ź piersanałam była praviedzienaja hutarka. Krama vykazała škadavańnie, što jaje naviedvańnie vyklikała ŭ pakupnicy niehatyŭnaje ŭražańnie i što takaja situacyja ŭvohule ŭźnikła. Pravierka sanitarna-epidemijałahičnaj słužby Leninskaha rajona niejkich parušeńniaŭ niepasredna ŭ kramie nie vyjaviła, a kandytarski cech na vuł. Kasmanaŭtaŭ, 29 praviaraje adpaviednaja słužba Maskoŭskaha rajona.

Kamientary da artykuła