Dziaŭčyna z Bresta vyrablaje kakošniki. I ščyra nie razumieje, čamu na ich zusim niama popytu

Lizavieta napisała ŭ tredsach, što maje vialikuju patrebu ŭ zamovach. Ale atrymała šmat chejtu ŭ kamientaryjach.

Tut i dalej fota z sacsietak Lizaviety Narkun

Lizaviecie Narkun 25 hadoŭ, jana žyvie ŭ Breście i pracuje rehientkaj choru ŭ Harnizonnym chramie Śviatoha Mikałaja Cudatvorca. Dziaŭčyna vyrašyła pasprabavać siabie ŭ novaj śfiery — pačała vyrablać kakošniki.

Naturalna, popytu na taki tradycyjna ruski aksesuar u biełarusaŭ niama: na prafiesijny akaŭnt Lizaviety ŭ instahramie padpisana mienš za 200 čałaviek. Ale entuziazm u dziaŭčyny nie zhasaje. Jana paviedamiła ŭ tredsach, što maje vialikuju patrebu ŭ zamovach.

U kamientaryjach šmat chto padkazaŭ, što metavaja aŭdytoryja takich upryhožańniaŭ žyvie nie ŭ našaj krainie. Niekatoryja raili pasprabavać pradavać kakošniki niedzie pobač z vakzałam, kab ich mahli pabačyć rasijskija turysty.

Adznačali, što handlavać kakošnikami ŭ Biełarusi tak ža dziŭna, jak, naprykład, sprabavać zarabić tut na chanboki (heta tradycyjnaje karejskaje adzieńnie) ci na vyšyvankach u Kienii.

Biełaruski ščyra pryznajucca, što nie razumiejuć, navošta im tyja kakošniki: bo histaryčna — heta nie naš aksesuar, a biez histaryčnaha składniku takoje ŭpryhožvańnie vyhladaje davoli sprečna.

Tym, chto ščyra piša, što bolš cikavicca biełaruskimi tradycyjami, znachodlivaja majstrycha prapanoŭvaje kampramisny varyjant — zrabić na zamovu kakošnik z vałoškami ci z arnamientam. Ale vyhladaje, što znoŭ mima.

Lizavieta Narkun

Na pytańnie, jak uvohule mahła źjavicca ideja dla takoha ŭłasnaha mikra-brendu, Jelizavieta adkazvaje:

— Siadzieła niejak i dumała, što ja ŭmieju rabić. I zrazumieła, što dobra vyrablaju kakošniki. Voś i stała adzinaj u Biełarusi majstrychaj pa stvareńni kakošnikaŭ. Ale ja nikoli nie kazała, što heta ŭziata ź biełaruskaha stroju. Maje idei ŭziaty sa stylu vizantyjskich žanočych hałaŭnych uboraŭ, jakija pa ŭsioj Jeŭropie zdabyli vialiki pośpiech siarod zamožnych dziaŭčat.

Byli i tyja, chto paraiŭ Jelizaviecie pačać nazyvać svaje vyraby prosta abručami i nie złavać biełarusaŭ słovam «kakošnik».

Chacia siarod biełaruskich žančyn taki tavar acenić śpiavačka Žanet — jana niadaŭna ŭziała modu śpiavać pra toje, «jak choraša doma», z kakošnikam i samavaram u rukach.

Skrynšot videa śpiavački Žanet

Kamientary da artykuła