Лезуць у брудную бялізну і здзіўляюцца, што яна брудная. Я наогул лічу, што публікацыя дзённікаў, лістоў і іншых прыватных рэчаў - гэта на ўзроўні ўсталявання схаванай камеры ў прыбіральні ці лазні. "Ай-яяяй, чалавек какае гаўном, а не матылькамі!" Ханжы-вуаерсты, цьху.
Пачакайце
07.05.2025
Пакіньце годнага чалавека ў спакоі, Барадулін вёў гэтыя дзёньнікі з раньняга ўзросту і хацеў, каб яны былі апублікаваныя. Хіба не ўвагі хацеў Барадулін? Быць пачутым, зразумелым? І я гэта без аніякага асуджэньня кажу. Гэта зразумелае, натуральнае жаданьне чалавека. Дзякуючы дзёньнікам, асоба Барадуліна, наадварот, набывае новую глыб. Ведаючы кантэкст, мне (і думаю, ня толькі мне) чытаць ягоную творчасьць яшчэ цікавей, бо я лепей разумею аўтара й той боль, празь які ён праходзіў.
М
07.05.2025
Цікава, што дзёньнік напісаны Тарашкевіцай, але бязь мяккіх знакаў.
Брудныя рукі, прэч ад Паэта
07.05.2025
Не разумею тых, хто чытае дзённікі пра прыватнае жыццё і не прачытаў ніводнага верша Паэта.
Яўген
07.05.2025
"Ну і кожны мае права, асабліва ў невялікіх паводле аб'ёму матэрыялах, звяртаць увагу і акцэнтаваць яе на тое, на што лічыць патрэбным сам...." Прабачце, але кожны мае права з гэтай акцэнтуацыяй не пагадзіцца.
Апантаны барадулінец
07.05.2025
Яўген, Кожны, хто з гэтай акцэнтуацыяй не пагаджаецца, можа напісаць уласны водгук са сваёй акцэнтуацыяй. Але бяда ў тым, што ніхто ж з тых, хто ведае, як трэба правільна акцэнтаваць, сам не піша.
Праблема
08.05.2025
Апантаны барадулінец, кожны можа напісаць, але ж мы не прачытаем, бо яго ніводнае смі не надрукуе.
Хек
07.05.2025
Дажывіце да яго год, пабачыце якімі чалавекалюбцамі зробіцеся. Мой дзед на сваім 70-годзі ўсташы з за стала нібы падзякаваць сабраўшыхся, паслаў усіх па кароткім адрасе і зыйшоў амаль да раніцы. Мне хутка таксама будзе столькі, і я зараз вельмі добра яго панімаю.
Паслядоўны
08.05.2025
"І, вядома, не ствараць сабе куміраў."
Адносна Ціханоўская гэта таксама тычыцца?
апошні інспэктар
10.05.2025
пры ўсёй павазе, артыкул быў аднабокі. выглядала, што Барадулін такі мізантроп, які ўсіх ганьбіць у сваім дзёньніку, але ж гэта няпраўда. знайшоў ён добрыя словы і для сяброў, і проста для прыстойных людзей, якія сустрэліся на шляху. далей. тое, што ён закідае іншым людзям (напрыклад, некаторым свабодаўцам), гэта як бы супадае з тагачасным грамадзкім меркаваньнем, калі пад грамадой лічыць нацыянальна-арыентаваную частку. тое, што й на Беларускай, і на Рускай Свабодзе было гэб'ё, ведалі ўсе, нават амэрыканцы. пра стаўленьне да сям'і. дачка Барадуліна была цяжкой наркаманкай (і выхаваньне тут не прычым, гэткае гора можа здарыцца ў кожнай сям'і), адсюль і расчараваньне паэты ў ёй. жонка ягоная бухала, хоць сам ён даўно быў у завязцы. ягоная горыч праз тое, што замест пэнсыі даводзіцца цягнуць на сябе такую сям'ю, толькі зразумелая. далей, пра алькагалізм. як я ўжо казаў, Барадулін быў у завязцы. калі чалавек меў грэх, але пакаяўся і выправіўся, хіба можна яго асуджаць, па хрысьціянскіх ці грамадзкіх панятках? да таго ж, аўтар прыпісаў Барадуліну словы пра Арлова, якія відавочна тычыліся Лукашэнкі. затое (які сюрпрыз) прапусьціў словы пра Андрэя Дынько. ніхто не кажа, што нельга пісаць крытычныя артыкулы, але з такімі павярхнёнымі крытыкамі мы далёк не заедзем. асабліва абурае гэты артыкул на фоне таго, што Наша Ніва рэгулярна друкуе станоўчыя водгукі на розных бездараў, пасрэднасьцяў і проста выпадковых людзей. зусім некалі шаноўнае выданьне страціла арыентыры.
Ай-ай-ай, дали словo Бoрoдулину
Адносна Ціханоўская гэта таксама тычыцца?
далей. тое, што ён закідае іншым людзям (напрыклад, некаторым свабодаўцам), гэта як бы супадае з тагачасным грамадзкім меркаваньнем, калі пад грамадой лічыць нацыянальна-арыентаваную частку. тое, што й на Беларускай, і на Рускай Свабодзе было гэб'ё, ведалі ўсе, нават амэрыканцы.
пра стаўленьне да сям'і. дачка Барадуліна была цяжкой наркаманкай (і выхаваньне тут не прычым, гэткае гора можа здарыцца ў кожнай сям'і), адсюль і расчараваньне паэты ў ёй. жонка ягоная бухала, хоць сам ён даўно быў у завязцы. ягоная горыч праз тое, што замест пэнсыі даводзіцца цягнуць на сябе такую сям'ю, толькі зразумелая.
далей, пра алькагалізм. як я ўжо казаў, Барадулін быў у завязцы. калі чалавек меў грэх, але пакаяўся і выправіўся, хіба можна яго асуджаць, па хрысьціянскіх ці грамадзкіх панятках?
да таго ж, аўтар прыпісаў Барадуліну словы пра Арлова, якія відавочна тычыліся Лукашэнкі. затое (які сюрпрыз) прапусьціў словы пра Андрэя Дынько.
ніхто не кажа, што нельга пісаць крытычныя артыкулы, але з такімі павярхнёнымі крытыкамі мы далёк не заедзем.
асабліва абурае гэты артыкул на фоне таго, што Наша Ніва рэгулярна друкуе станоўчыя водгукі на розных бездараў, пасрэднасьцяў і проста выпадковых людзей. зусім некалі шаноўнае выданьне страціла арыентыры.