У 2006 годзе бачыў Чавэса жыўцом, калі той ускладаў кветкі да манумента на плошчы Перамогі ў Мінску.Памятаю, што быў прызначаны адзін час, а Чавэс усё не было. І гэта пры тэмпературы ў 30 градусаў. Хлопцы з аркестра скардзіліся, што ад такога чакання не змогуць нармальна граць.
У аднаго
пільны гэбісты сказаў: «Ты ў першыя шэрагі не лезь, а лепш увогуле сыдзі дадому». Нехта згубіў прытомнасць.
Чавэс у суправаджэнні Віктара Шэймана з’явіўся на 2 гадзіны 20 хвілін пазней прызначанага часу.
Дасылаў усім паветраныя пацалункі, прыкладваў руку да сэрца, паказваючы, што любіць нас беларусаў.
Хуценькая прамова. Ён казаў, што зменіць свет, і ў ім не будзе больш бедных. Здаецца, нешта яшчэ гаварыў пра здароўе Фідэля Кастра, якому тады ўжо нездаровілася.
Старэнькі Кастра яшчэ жывы, а эксцэнтрычнага Уга больш няма.
Цяпер чытаюць
Хрыста Грозеў: ад рамантыка-радыёаматара да чалавека, які выкрыў самыя змрочныя таямніцы ГРУ і ФСБ. Як яго вербавала спецслужба Люксембурга і як ён вымушаны хавацца цяпер
Каментары