1, а што выдатна ? Раскапалі пахаваньні, выставілі на агляд парэшткі й рэчы. Дзікуны! Ніякае павагі й пашаны спачылым. Дзеля чаго ? Якая мэта ? Амбіцыі й палітыка. Закамплексаваным і няпэўным гэта важна...
Жвір
04.07.2025
Спадзяюся, што Вітаўта трунакапальнікі ня знойдуць, дзе займеў вечны спачын, там і будзе, ніхто не спаганіць, у рэч не пераўтварыць і на вочы ня выставіць. Застанецца ў славе сваёй, у сваёй гісторыі, і ў спакоі...
Літвін
04.07.2025
"Толькі ў сэрцы трывожным пачую За краіну радзімую жах.." Максім Багдановіч
Баліць сэрца, як раны нашых дзядоў, якія яны атрымалі баронячы нашую дзяржаву, сваю волю, ад навалы захопнікаў. Стагоддзямі яны, пад літоўскаю "Пагоняю" ўладарылі гэтаю дзяржаваю ад мора да мора, а сёння, вам, іх нашчадкам, на ўласнай зямлі страшна сказаць у слых, што вы тутака гаспадары. Страшна узняць "Пагоню" над Востраю Брамаю, над вежай Гедыміна, у Вільні, тамака дзе было сэрца нашае Бацькаўшчыны. Вы, хто пакорліва, хто абыякава, глядзіце як нашыя былыя хлопы, якімі Міндоўг і Вітаўт гандлявалі як рабамі, скралі не толькі вашую гісторыю, але й імя вашага народу, сёння топчуць ботамі нашую зямлю як гаспадары, як трупаедзе рыюцца ў парэштках нашых каралёў, змяняючы імёны нашых герояў, каб вынішчыць іх дачыненне да нашага народу, а ім дапамагаць манкурты Міцкевічасы, Маліноўскасы, Зубрасы, Баранаўскасы. Калі ж вы ўсё згубілі? Калі вы з народу самае вялікай еўрапейскай дзяржавы, сталі "тутэйшымі" без мовы, дзяржавы, "Пагоні"? Калі страцілі волю, Вільню, вялікасць? Калі з уладароў, сталі малодшымі братамі барбараў з Арды? Адкажыце самі сябе, альбо й на гэнае вам бракуе мужнасці?
Как разгул природы вернул тела Барбары Радзивилл и великого князя Александра и почему тайну исчезновения их регалий смогли раскрыть только сейчас
За краіну радзімую жах.."
Максім Багдановіч
Баліць сэрца, як раны нашых дзядоў, якія яны атрымалі баронячы нашую дзяржаву, сваю волю, ад навалы захопнікаў. Стагоддзямі яны, пад літоўскаю "Пагоняю" ўладарылі гэтаю дзяржаваю ад мора да мора, а сёння, вам, іх нашчадкам, на ўласнай зямлі страшна сказаць у слых, што вы тутака гаспадары. Страшна узняць "Пагоню" над Востраю Брамаю, над вежай Гедыміна, у Вільні, тамака дзе было сэрца нашае Бацькаўшчыны. Вы, хто пакорліва, хто абыякава, глядзіце як нашыя былыя хлопы, якімі Міндоўг і Вітаўт гандлявалі як рабамі, скралі не толькі вашую гісторыю, але й імя вашага народу, сёння топчуць ботамі нашую зямлю як гаспадары, як трупаедзе рыюцца ў парэштках нашых каралёў, змяняючы імёны нашых герояў, каб вынішчыць іх дачыненне да нашага народу, а ім дапамагаць манкурты Міцкевічасы, Маліноўскасы, Зубрасы, Баранаўскасы.
Калі ж вы ўсё згубілі? Калі вы з народу самае вялікай еўрапейскай дзяржавы, сталі "тутэйшымі" без мовы, дзяржавы, "Пагоні"? Калі страцілі волю, Вільню, вялікасць? Калі з уладароў, сталі малодшымі братамі барбараў з Арды?
Адкажыце самі сябе, альбо й на гэнае вам бракуе мужнасці?