«Агонь на паражэнне! А калі беспадстаўна — то пажадаць добрага дня». У тэлевізійнага прапагандыста з-за выбуху на Крымскім мосце здарыўся прыступ мілітарызму
Адзін за другім Ігар Тур напісаў у тэлеграме тры пасты, у якіх падзяліўся ўласнымі страхамі, заклікаў да ўзмацнення дзяржаўнага тэрору і паклікаў на дапамогу Пуціна.
Паводле прапагандыста, нядаўнія словы Лукашэнкі, што беларускія вайсковыя фармаванні за мяжой «пацешныя» — праўда, і ніхто гэтаму рэжыму, маўляў, не страшны. Адзіныя, хто ў Тура выклікае жах — «дыверсанты, адзінкавыя выканаўцы, якіх нялёгка выявіць у тыле».
У нас, маўляў, спробы дыверсій накшталт падрыву Крымскага моста — ледзь не будзённасць. Але «ў Беларусі ёсць сотні, тысячы афіцэраў, якія некалькі гадоў жывуць у рэжыме павышанай боегатоўнасці, не спяць толкам, не бачаць жонак і дзяцей, 24/7 у гатоўнасці — каб у нас, беларусы, такога не здаралася». А не чуем мы пра іх подзвігі толькі таму, што нас такім чынам зберагаюць ад панікі. І ніколі мы пра гэтых самаахвярных байцоў не даведаемся, бо яны «без права на славу».
І дзеля наяўнасці сярод нас такіх байцоў, як мяркуе Тур, беларусы павінны навекі адмовіцца ад права на нейкія свабоды і ўласную думку, стаць бязмоўнымі і паслухмянымі выканаўцамі: «Калі вам кажуць, што «ў мэтах вашай бяспекі, вы павінны зрабіць…» — закрыйце свой рот і рабіце».
Далей ён дзеліцца сваёй мадэллю краіны, у якой чалавек можа камфортна і спакойна жыць, пачуваючыся цалкам бяспечна:
«Сумнеўныя асобы блынтаюцца ля чыгуначных шляхоў і не рэагуюць на «Стаяць!» — агонь на паражэнне.
Машына рухаецца да моста і ігнаруе «люстру» ДАІ — агонь на паражэнне.
Нейкія «грыбнікі» у лясах на поўдні блынтаюцца і загад «Рукі ўверх!» не выканалі — агонь на паражэнне.
У метро, на прахадной прадпрыемства, проста на вуліцы адмова або прамаруджванне ў выкананні патрабавання надгляду сумкі — папераджальны, а затым — агонь на паражэнне.
Пры адпрацоўцы месца жыхарства экстрэміста-каментатара не адчыняюць дзверы? Выносіць дзверы і максімальна жорстка класці ўсіх тварам у падлогу, любы незразумелы прадмет у руках — агонь на паражэнне».
У выпадку ж, калі гэта ўсё было зроблена без належных на тое падстаў — «папрасіць прабачэння, патлумачыць, што так робіцца для вашай жа бяспекі, і пажадаць добрага дня».
Напрыканцы Тур звяртаецца са слёзнай просьбай да кіраўніка суседняй краіны:
«Уладзімір Уладзіміравіч, родненькі — страляй жа! Вайны, поўнамаштабнай і той, якая ўжо не СВА, ніхто ў здаровым розуме не хоча. Але, здаецца, ужо дастаткова даўно — вайна дык вайна. Як бы страшна ні было».
Урэшце, калі Пуцін яго пакліча, абяцае падняцца з канапы і сам. Маўляў, «навыкі абыходжання з аўтаматам не страчаныя, веды па ВУС не забытыя».
Цяпер чытаюць
«Усё так ці інакш будзе вырашацца на полі бою». Чым будзе займацца новая кіраўніца Місіі дэмакратычнай Беларусі ва Украіне?7
Каментары
Мальчик,ты представляешь,что с тобой будет? Война—это не футбол в одни ворота,как тебе такой же дурак солоьвев заливает,и адреса твоих «офицеров»,в смысле—садистов,хорошо известны,не булькай в иллюзиях. Понятно,что ты там уже трохи исподнее испачкал от страха,ты ж тоже со своим приплюснутым думал про парад не Хрещатике,но вона что вышло. Война и тебя зацепит и твоего колхозного хозяина. Не говоря уже о тохтамыше пуньке.
Ты сделай свой выбор. Ты выбрал служение злу.
Не обессудь.