Nahadajem, što Alaksandr Tarajkoŭski zahinuŭ viečaram 10 žniŭnia padčas pratestaŭ u rajonie stancyi mietro «Puškinskaja»
Pavodle Naskieviča, śledstvam ustanoŭlena, što «prykładna ŭ 23 hadziny Alaksandr Tarajkoŭski, znachodziačysia ŭ stanie mocnaha ałkaholnaha apjanieńnia, adździaliŭsia ad natoŭpu pratestoŭcaŭ i, niahledziačy na šmatlikija papiaredžańni supracoŭnikaŭ pravaachoŭnych orhanaŭ, nakiravaŭsia ŭ ich bok».
«Svaimi dziejańniami Tarajkoŭski pravakavaŭ pravaachoŭnikaŭ, jany nie viedali jaho sapraŭdnyja matyvy i mety jaho dziejańniaŭ, a z ulikam apieratyŭnaj infarmacyi ab mahčymych teraktach, najaŭnaści ŭ pratestoŭcaŭ vybuchovych rečyvaŭ, zbroi ŭsprymali jaho jak realnuju pahrozu žyćciu i zdaroŭju jak supracoŭnikaŭ, tak i samich pratestoŭcaŭ, — skazaŭ Naskievič. — U suviazi z hetym supracoŭniki pravaachoŭnych orhanaŭ dziejničali vyklučna ŭ ramkach najaŭnych u ich instrukcyj i ŭžyli ŭ dačynieńni da Tarajkoŭskaha nieśmiarotnuju zbroju, dziejańnie jakoj nakiravana nie na paražeńnie, a na fizičnaje spynieńnie ź biaśpiečnaj adlehłaści, što vyklučaje latalny vynik».
«U siłu źbiehu šerahu trahičnych abstavin adno z ranieńniaŭ akazałasia pranikalnym, u vyniku jakoha śmierć Tarajkoŭskaha nastupiła na miescy zdareńnia», — skazaŭ Naskievič.
Ciapier čytajuć
«Vajna ŭsio śpiša». Biełaruskim udzielnikam hiej-prajda ŭ Vilni pahražali raspravaj ad imia biełaruskich vajaroŭ za vykarystańnie bieła-čyrvona-biełaha ściaha116
Kamientary