Aleksijevič pra vyzvaleńnie palitviaźniaŭ: Treba razmaŭlać z Łukašenkam
Nobieleŭskaja łaŭreatka Śviatłana Aleksijevič u kamientary «Biełsatu» padzialiłasia svaimi dumkami nakont vyzvaleńnia palitviaźniaŭ i budučyni Biełarusi ŭ suviazi ź situacyjaj vakoł Ukrainy i płanami ZŠA datyčna spynieńnia vajny.
Na dumku Śviatłany Aleksijevič, ciapier treba rabić usio, što moža vyzvalić palitviaźniaŭ — razmaŭlać z Łukašenkam, z usimi, chto niejkim čynam moža paŭpłyvać na situacyju.
«Bo čałaviečaje žyćcio vyšej za ŭsio. Treba dumać tolki pra heta, kab jany byli na voli — našyja ludzi. Jany čakajuć. Ja razmaŭlała z Palinaj (Šarendaj-Panasiuk, byłoj palitźniavolenaj — red.). Jany vielmi čakajuć», — kaža piśmieńnica.
Nobieleŭskaja łaŭreatka dapuskaje admienu sankcyjaŭ, mahčyma, nie ŭsich, ale kaža, što «štości možna zrabić, kab ich vypuścić».
«Ja za toje, što treba zrabić usio», — padkreślivaje Aleksijevič.
Budučynia Biełarusi bačycca surazmoŭcy «Biełsatu» tumannaj:
«Ja bajusia, što my — maleńkaja kraina — trapili ŭ vialikuju hieapalityčnuju hulniu. I my jak raźmiennaja manieta. I ŭ nas niby niama asobnaha žyćcia — jano ŭvieś čas ad niekaha zaležyć. Dla mianie siońnia budučynia pradstaŭlajecca vielmi tumannaj i vielmi žorstkaj dla nas. I heta strašna».
Piśmieńnica miarkuje, što kali Pucin prymusić Łukašenku ŭstupić u vajnu z Ukrainaj, u Biełarusi moža raspačacca hramadzianskaja vajna, bo «kraina padzialiłasia».
«Ja nie palityk, ale adčuvaju, što štości ciomnaje nasoŭvajecca na nas. Padziei adbyvajucca niezaležna ad nas. <…> Uvieś śviet spužaŭsia Trampa. I kali ich dvoje — Tramp i Pucin — heta niebiaśpiečna dla śvietu», — reziumavała nobieleŭskaja łaŭreatka.
Ciapier čytajuć
Dziadok patłumačyŭ, čamu vyzvalili mienavita tych palitviaźniaŭ, kaho vyzvalili6
Kamientary