Jašče 50 hadoŭ tamu hetaje słovazłučeńnie mieła prava na žyćcio.
Vykładzienyja brukam vulicy i płoščy, brukavanyja darohi — usio heta było. Nie ŭ takim maštabie, jak u Hiermanii ci Italii, ale było. Na žal, toj Minsk zastaŭsia tolki na zdymkach
Paślavajenny Minsk — heta manumientalnaje adlustravańnie dasiahnieńniaŭ savieckaj impieryi. Pampiezny stalinski ampir pahłynuŭ staryja kvartały. Razam ź imi pastupova źniščaŭsia bruk: najlepšyja kamiani vykarystoŭvali ŭ jakaści budmateryjał; inšyja vulicy staranna prybirali ŭ asfalt.
U vyniku siońnia prahulacca brukavanymi vulicami Minska praktyčna nierealna. Možna pabłukać u Trajeckim, spuścicca ŭniz pa Marksa ci Kirava — ale nie bolš za toje. Horad apranuty ŭ šeruju plitku i asfalt — hetamu, biezumoŭna, radyja kiroŭcy i ŭładalnicy doŭhich abcasaŭ. Ale niekatorym vulicam tak nie chapaje hetaj kamiennaj atmaśfiernaści.
Ciapier čytajuć
Kaleha pamierłaha vykładčyka Ščukina: Jaho kinuła žonka ź dziećmi, pačałasia depresija. U vyniku zvolnili za prahuły7
Kamientary