У горадзе грахоў сьледчы спрабуе дапамагчы дзяўчынцы — і трапляе ў пастку; пачвара помсьціць за каханую — кардыналу-канібалу й хлопчыку-ваўкалаку; а прастытуткі-амазонкі ваююць з паліцэйскімі ды наймітамі, расьсякаючы іх на кавалкі.
У найбольшай ступені з кінаспадчыны карціна нагадае пра стылёвыя «чорныя фільмы» 1940-х з трывожна-змрочнаю атмасфэраю і фатумам, але ніводзін «чорны фільм» ня быў зроблены на кампутары — і не зьяўляўся настолькі бесчалавечным.
«Горад грахоў» — узорнае й эталённае ўвасабленьне коміксу, але ніводзін комікс яшчэ ніколі ня быў на экране такім глыбокім ды кінэматаграфічным.
Рэжысэр Робэрт Радрыгес так упадабаў коміксы Фрэнка Мілера, што дзеля іх часова выйшаў з прафсаюзу кінэматаграфістаў: амэрыканскія правілы не дазваляюць, каб у фільму было некалькі рэжысэраў, а Ф.Мілер пастаўлены рэжысэрам першым (у стужцы ён таксама сьвятар).
Акрамя Мілера і Радрыгеса адмыслова запрошаны й Квэнцін Таранціна, які па сяброўстве за адзін даляр паставіў у стужцы эпізод.
Візуальнае вырашэньне ў карціне чорна-белае, коміксавае, графічнае — з дробнымі кроплямі колеру, пераважна чырвонага, патокі крыві — бела-вапнавыя, а самыя страшныя эпізоды ўмоўныя — белыя сылюэты на чорным фоне.
Але ад гэтага фільм не становіцца менш крывавым, наадварот — гвалт з экрану б’е шчэ мацней. Зарукай гэтаму ня толькі гульня актораў — а ў фільме падабраўся зоркавы склад: Брус Уіліс у ролі станоўчага паліцэйскага, Бэнісіё дэль Тора (у карціне пераважна зь перарэзаным горлам), Элайджа Вуд (ваўкалак), Рутгер Хаўэр (кардынал-канібал) і Мікі Рурк з грымам пад Франкенштайна.
Радрыгес падае коміксавыя навэлы ад першай асобы — з закадравым голасам герояў (якія ня здольныя дараваць, а здольныя ненавідзець!), горшае пераходзіць у найгоршае — і графічныя лініі ператвараюцца ў звышкрывавае, д’ябальскае й невыносна стыльнае відовішча.
У горадзе грахоў сьвятасьць — далучыцца да канібальскай трызны, спачуваньне — адсекчы ногі ворагу і даць сабаку зжэрці кульці, а адзінае, што станоўчы герой здольны зрабіць для любімай, — пусьціць сабе кулю ў лоб.
Карціна толькі для дарослых, якія здольныя яе вытрымаць.
«Горад грахоў»
(«Sin City»)
ЗША, 2005, ч/б з колерам, 124 хв.
Жанр: «чорны» комікс-трылер, баявік, жах
Адзнака: 7,5 (з 10)
Цяпер чытаюць
«Калаўра мы не пакрыўдзілі»: стала вядома пра новае месца працы былога старшыні Нацбанка3
Каментары