«Начальнік адбіў каханую. Цяпер яна просіцца ў сябры, а я ўжо не хачу». Крык душы кіроўцы тралейбуса
У «НН» звярнуўся чытач Вікенцій, які ўжо восем месяцаў не працуе ў тралейбусным парку, але крыўда на кіраўніцтва засталася.
Шэршэ ля фам, як сказалі бы ў гэтым выпадку французы.
Сваёй драмай ён вырашыў падзяліцца з чытачамі «НН».
«Мне 52 гады, я даўно ўдавец. Таму, калі мне спадабалася калега, нічога ганебнага ў гэтым не было. Я не хачу расказваць падрабязнасці, але так атрымалася, што мая каханая спадабалася і майму начальніку, жанатаму, дарэчы, чалавеку.
І з гэтага моманту пачаліся ўсе мае беды. Мяне сталі зжываць з працы. Я працаваў кіроўцам тралейбуса. І на мой маршрут сталі падсылаць брыгадзіра, каторы дакладаў начальству нават пра такую драбязу, што я забыўся ўключыць паварот. Калі другіх за такое парушэнне пазбаўлялі прэміі на 20%, то мяне — адразу на 100%.
Было яшчэ шмат выпадкаў, пра каторыя я мог бы расказаць, што мяне падставілі, але які ў гэтым сэнс, калі мая каханая выбрала не мяне? Яна выбрала чалавека пры грашах і пасадзе.
Я ж вымушаны быў звольніцца. Мяне прасілі напісаць паперу, што я прэтэнзій не маю. Я напісаў. Але хіба я іх не маю?
Прайшло восем месяцаў. Не так даўно начальніка самога вызвалілі ад пасады.
Ён мяне пазваў да сябе і сказаў: «Прабач за тое, што я ўмяшаўся ў тваё асабістае жыццё».
А нашто мне яго прабачэнне?
Ды і каханая пасля ўсяго гэтага просіць, каб я дадаў яе ў сябры ў «Аднакласнікі». Не хачу! Не прымаю!» — расказаў Вікенцій.
Цяпер чытаюць
Туск заявіў пра гатоўнасць адкрыць Баброўнікі і Кузніцу з лістапада19
Каментары