10 faktaŭ pra mianie (vierš u fejsbučnym farmacie)
1. Ja zharaju ad žadańnia, jak luboŭny feniks, a potym naradžajusia znoŭ i znoŭ dziela kachańnia.
2. Ja chadžu z maleńkim natatnikam, u jakim apisvaju vieršy, jakija latuć mima.
3. Ja doŭha ŭciakała, šukała svaich. Niejki čas navat čakała, kali jany mianie zabiaruć. Ad siabie nie ŭciačeš, zatoje.
4. Ja chłusiła piać razoŭ za ŭsio žyćcio. Pra kožny raz pamiataju, i ŭ čatyroch vypadkach ź piaci — škaduju.
5. Ja žyvu na vajnie z samoj saboju, ale amal całkam prymiryłasia sa śvietam, što ŭžo niamała.
6. Ja da šalenstva zakachanaja ŭ čałavieka, jaki źjaŭlajecca maim natchnieńniem, majoj dulcynejaj. Kali jon akažacca iluzijaj, ja iluziju i pakachaju nazaŭždy.
7. Kali ja daloka ad rodnych miaścin, mnie najmacniej nie chapaje mora. Ciažka dychać, kali nie marskim pavietram.
8. Choć i ahulna lublu knihi bolš ščyra i piaščotna, čym ludziej, u mianie jość niekalki sapraŭdnych siabroŭ, jakim daviaraju bolej, čym samoj sabie.
9. Ja viedaju bolš za dziasiatku movaŭ. Kožny raz, kali pierachodžu na inšuju movu, u mianie źmianiajucca hołas, žesty, i navat krychu charaktar.
10. Ja nie schavała nivodnaha niepraŭdzivaha faktu ŭ hetym śpisie, mnie možacie pavieryć na słova.
Maksim Znak naviedaŭ śpiektakl «Zekamieron», pastaŭleny pa jahonaj knizie, napisanaj u SIZA4
Kamientary