Turcyja, Hruzija, Krasnadarski kraj. Dzie hetym letam adpačyvajuć biełaruskija sielebryci
Sioleta mnohim nie da adpačynku. Chtości mianiaje płany z-za častkova zakrytych miežaŭ, chtości z-za ekstrannaj rełakacyi. Pahladzieli, kudy hetym letam vybralisia biełaruskija sielebryci.
Mielicina Staniuta
Tur pa Hrecyi zładziła dla siabie Mielicina Staniuta. Himnastka pabyvała na vułkaničnym vostravie Santaryni ź jaho karcinnymi biełymi domikami i błakitnymi dachami, na Zakintasie z łazurnaj buchtaj. Da ŭźbiarežža Mielicina dabirałasia rejsam Maskva — Stambuł — Afiny.
«Pryziamliłasia ŭ inšaj krainie, a zdajecca, što na inšaj płaniecie», — dzielicca himnastka ŭ instahramie.
Dźmitryj Kachno
Zhubiŭšy pracu na biełaruskim TB, Dźmitryj Kachno ź siamjoj pierajechaŭ u Maskvu. Adpačyvać jany z žonkaj i dziećmi vybralisia ŭ Anapu (Krasnadarski kraj).
«Pieršyja sutki lacieli, druhija — svarylisia, na trecija ŭsio stała dobra. Nivodnaje padarožža nie prachodzić u nas biez «ja z taboj bolš nikudy nie pajedu», — ščyra pisaŭ Kachno.
Na mory televiadoŭca zajmaŭsia kajtbordzinham — vychodziŭ u mora na došcy pad pavietranym źmiejem.
Jaŭhien Pierlin
Šoŭmien abraŭ Hruziju — badaj, adzin z samych dastupnych ciapier kirunkaŭ dla biełarusaŭ. U maršrucie — Batumi, Tbilisi, vinnaja Kachiecija. U Hruzii, darečy, Jaŭhien zrabiŭ prapanovu ruki i serca svajoj dziaŭčynie, minskaj dekaratarcy. Jana adkazała «tak».
Dzianis Kurjan
U Turcyju ź dziećmi adpraviŭsia Dzianis Kurjan. «Akunuć chulihanaŭ u moračka», — žartam apisaŭ jon płany na adpačynak. Telaviadoŭca spyniŭsia ŭ horadzie Bielek na Mižziemnym mory. Dzielicca, što sakret dobraha adpačynku ź dziećmi — siejf u numary, dzie zachoŭvajucca hadžety i vydajucca stroha ŭ vyznačany čas.
Volha Barabanščykava
Byłaja tenisistka i śpiavačka taksama latała ŭ Turcyju. Z kurortaŭ Volha abrała Bodrum — horad na ŭźbiarežžy Ehiejskaha mora. Jana źbirałasia adpačyć u Čarnahoryi, ale paśla incydentu z samalotam i zakryćciom pavietranaj prastory płany daviałosia źmianić.
«Turcyja ŭ nas była zabraniravana jak zapasny varyjant na kaniec červienia. Ale ŭ mianie byŭ taki emacyjny stan, što ja prosta chacieła kudy-niebudź palacieć. I jak možna raniej», — pisała Volha.
Anton Martynienka
Błohier taksama adpačyvaje na mory — Minskim. Hetaje leta Anton pravodzić u Biełarusi — naziraje zachody sonca nad vadoj i špacyruje pa horadzie z maleńkaj dačkoj.
«Z dobrymi navinami ŭ Biełarusi ciažka, tamu prosta nahadvaju: u nas usio jašče samyja pryhožyja dziaŭčaty ŭ śviecie», — padbadziorvaje Martynienka.
Ciapier čytajuć
Kab doŭha nie stajać na miažy z Polščaj, dziaŭčyna skarystałasia łajfchakam. Vynik: viza zhareła, vandroŭka sapsavanaja5
Kamientary