«Choć usryciesia tam, a maje karciny ŭžo pajšli ŭ narod». Što nie padzialili Dziermant, Špakoŭski i Žyhimont?
Prapahandysty pakryŭdzili praŭładnuju mastačku.
Z čaho ŭsio pačałosia? U adnym sa strymaŭ Azaronka Alaksiej Dziermant vykazaŭsia pra mastakoŭ.
«U mianie pytańnie da našych tvorcaŭ, mastakoŭ, teatrałaŭ… A kolki my budziem druhasnymi ŭ adnosinach da hetaha Zachadu?
U mianie jość dźvie prapanovy. U hetym hodzie jość dźvie daty znakavyja:
1) 80-hodździe vyzvaleńnia Biełarusi ad fašystaŭ.
2) 10 hadoŭ jeŭrazijskaj intehracyi. 29 maja my dzień Jeŭrazijskaha ekanamičnaha sajuza adznačajem.
Dzie pra heta ŭsio?»
Praŭładnuju mastačku Śviatłanu Žyhimont (siabroŭku Bondaravaj i aŭtara pastaralnaha partreta Łukašenki) heta začapiła. Nie tak daŭno jana vystaŭlałasia na mierapryjemstvie «Danbas u našym sercy» ŭ Minsku i ŭspryniała słovy Dziermanta jak plavok. Pakryŭdziłasia i na Azaronka.
«Vy raptam vychodzicie ź Dziermantam u biełych palito i paprakajecie mastakoŭ, što ničoha patryjatyčnaha niama i nie pradbačycca, a tolki tolki adno łajno i pałki?» — napisała jana ŭ svaim telehram-kanale.
«Hetyja b*** prydurvajucca «dzie ž u nas mastaki-patryjoty, dzie karciny?» Dy jopierny teatr! Što ž vy aślepli raptam? Vy choć usryciesia tam sa svaimi błeklistami, a maje karciny ŭžo pajšli ŭ narod i zastanucca jak śviedčańni, jak artefakty našaha pierałomnaha času, jak naš epas».
Dziermant adreahavaŭ.
«Tvorcy kultury, na moj pohlad, kali jany pretendujuć na ŭvahu dziaržavy, pavinny być ludźmi ścipłymi, jakija stvarajuć vakoł siabie stvaralnaje, dobrazyčlivaje asiarodździe, a nie kanflikty i pastajannyja demaršy ad hanarystaści», — napisaŭ jon.
«U mnohich tvorcaŭ u hałavie kaša, prysutničajuć samyja roznyja idei, časam vielmi radykalnyja, jakija iduć u supiarečnaść ź intaresami biełaruskaj dziaržavy.
Ź imi treba pracavać, i nie zaŭsiody tolki puhaj, niekatorym možna i treba davać šaniec na vypraŭleńnie. Pracavać treba i z tvorcami-patryjotami, tam taksama chapaje radykalizmu i adsutnaści razumieńnia mnohich rečaŭ u ideałohii, historyi, mižnarodnaj palitycy», — dadaŭ jon.
Za paru dzion Žyhimont, zdajecca, padastyła, ale droŭ padkinuŭ dypłamat i adnoj nahoj deputat Alaksandr Špakoŭski. Paśla novych napadak Žyhimont i jaje siabroŭki Bondaravaj na postać Lva Sapiehi jon napisaŭ:
«Adnym nie padabajecca Sapieha, inšym Suvoraŭ, trecim Lenin. Čym skančajecca, kali humanitarnym paradkam dnia pačynajuć kiravać ekzaltavanyja aktyvisty, možna ŭbačyć na poŭdzień ad našych dziaržaŭnych miežaŭ.
U Biełarusi stvorany Respublikanski saviet pa histaryčnaj palitycy i heta adziny orhan, kampietentny vypracoŭvać rašeńni ŭ hetaj halinie».
Dziermant na hetaj chvali pažartavaŭ pra «epičnuju nakolščycu» (Žyhimont — saŭładalnica tatu-sałona).
Žyhimont znoŭ uspychnuła:
«Karaciej, voś jość u vas Saviet pa histaryčnaj palitycy, siadzicie i nie viakajcie!
Pavodźcie siabie ścipła i «stvarajcie vakoł siabie dobrazyčlivaje asiarodździe». A ŭžo Sapiehaŭ abo Kuncevičaŭ u kožnym horadzie i pasiołku nastaviać, nie vaša chałopskaja sprava!
Voś taki ŭ nas daradca-pasłańnik RB ŭ RF».
Vybicca ŭ vysokaje mastactva Žyhimont pakul tak i nie ŭdajecca.
Ciapier čytajuć
Pamior palitviazień Valancin Štermier. «Ledź chadziŭ paśla insultu — a jaho kinuli ŭ ŠIZA»6
Kamientary
Biełarusy naučili jeje risovať, no hieny palciem nie zadaviš: leziet rašistskoje nutro.