Epocha «saramlivych» represijaŭ

Eŭropa daciskaje Turcyju. Jejny premjer zajaviŭ pra hatovaść skarektavać artykuł 301 Kryminalnaha kodeksu, jaki ličycca "palityčnym". U nas ža kanvejer palityčnych represijaŭ nie spyniajecca. Prysud Źmitru Daškieviču — apošni (bajusia, što tolki chranalahična apošni na siońnia) prykład.

Zirniecie na mapu: u turkaŭ u Starym Śviecie — tolki kaliva ziamli, ličanyja adsotki terytoryi. Biełaruś — u centry Eŭropy, čym lubiać kazyrać navat tyja, chto z eŭrapiejskimi kaštoŭnaściami na nažach.

Ale voś što značyć stymuł! Turecki ŭrad sa skury vyłuzvajecca, kab damahčysia dla krainy siabroŭstva ŭ Eŭraźviazie. I tamu hatovy nastupać na horła ŭłasnaj pieśni.

Apošnim časam tamtejšyja ŭłady i tak staralisia nie machać siakieraj artykułu 301 (analah biełaruskaha 369-1 — "za dyskredytacyju").

Hetaja siakiera była zaniesienaja, u pryvatnaści, nad piśmieńnikam Archanam Pamukam. Tym samym, što ŭhanaravany niadaŭna Nobeleŭskaj premijaj. Maniačysia ŭłahodzić stasunki z Bruselem, Ankara cicha zakryła spravu jašče ŭ studzieni. A ŭ vieraśni turecki sud apraŭdaŭ piśmieńnicu Elif Šafak, jakoj pahražała da troch hadoŭ turmy za "abrazu nacyi".

Nahadaju, u nas pakiet palityčna matyvavanych papravak u kryminalnaje zakanadaŭstva (jaki adrazu ž atrymaŭ nieaficyjnuju nazvu "papravak Sucharenki") byŭ u pažarnym paradku pryniaty letaś prykancy hodu. Akurat pad vybary.

Pavodle artykułu ab dyskredytacyi ŭžo atrymali papiaredžańni žurnalistka Iryna Chalip, sacyjolah Aleh Manajeŭ (dvojčy!), eks-kandydat u prezydenty Alaksandar Milinkievič.

Ale heta jašče kvietački. Inšaja navela, jakaja praduhledžvaje turmu za dziejnaść ad imia niezarehistravanaj arhanizacyi, užo, jak viedajecie, "pracuje" napoŭnicu. Jaje achviarami stali siabry "Partnerstva", ciapier voś — Źmicier Daškievič.

Apošni sud imkliva prajšoŭ akurat u tyja dni, kali ŭ ajčynnaj palityčnaj dy ekspertnaj supolnaści pajšła hulać pahałoska pra hatovaść aficyjnaha Miensku navodzić niejkija masty z Zachadam. Prysudam ułady sami raźviejvajuć hetyja iluzii.

Ź inšaha boku, palitolah Valer Karbalevič sfarmulavaŭ cikavuju vysnovu: palityčnyja represii ŭ nas ładziacca niejak saramliva (pamiatajecie Alchena z "Dvanaccaci kresłaŭ"?). Pra sudy nad apanentami režymu nie paviedamlaje dziaržaŭnaja presa. 44% hramadzianaŭ nia viedajuć, što siadzić Kazulin.

Chacia, zdavałasia b, z hledzišča kiroŭnych viarchoŭ dziela zapałochvańnia varta było b, naadvarot, aśviatlać takija pracesy jak maha šyrej.

Va ŭsie epochi represii mieli pakazalny charaktar. Jeretykoŭ spalvali na vohniščach, buntaŭnikoŭ čvartavali admysłova na płoščach. Navat u 30-ja hady minułaha stahodździa stalinski režym ładziŭ "masoŭki", kab mienavita ad pradstaŭnikoŭ pracoŭnaha ludu čulisia zakliki rasstralać "vorahaŭ narodu" jak šalonych sabak.

Siońnia takoje ŭžo nia projdzie. Navat abyvatalu (adkiniem "kliniku") nie daviadzieš, što turma za pierakanańni — heta narmalova i karysna dla krainy.

Represiŭnaja palityka całkam vypadaje z kantekstu epochi, i heta mižvoli adčuvajuć navat jaje adepty. Jany tojacca, chavajucca pad maskami, musiać praź "nie chaču", skroź zuby kazać niejkija ahulnyja słovy pra demakratyju.

Karaciej, usio ž epocha inšaja, i jość nadzieja, što pakrysie dahonim turkaŭ:)

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0