U Minsku prajšło ŭračystaje šeście vieteranaŭ

Žyvaja tranślacyja šeścia vieteranaŭ raspačałasia zhodna z płanam, a 10.55. Adnak praź niekalki chvilin jana spyniłasia i adnaviłasia tolki amal praz hadzinu.

A 10.55 na telekanałach pakazali, jak na praśpiekcie Niezaležnaści stajać u čakańni delehacyi pradpryjemstvaŭ i navučalnych ustanovaŭ, a taksama aŭtamabili dla vieteranaŭ. Było začytana vinšavańnie kiraŭnika dziaržavy.

Paśla hetaha žyvaja tranślacyja niečakana spyniłasia. Na telekanałach pačali demanstravać kancerty, pryśviečanyja Dniu Pieramohi, na kanale «Pieršy» kala 11.30 pačaŭsia pakaz dakumientalnaha filma pra parad Pieramohi 1945 hoda.

Tolki, a 11.49 žyvaja tranślacyja adnaviłasia: Alaksandr Łukašenka źjaviŭsia na šeści ŭ supravadžeńni svaich troch synoŭ.

Paśla hetaha telekanały viali žyvuju tranślacyju ŭžo bieź pierapynkaŭ, apisvajučy šeście pa praśpiekcie. Školniki z tratuaraŭ skandavali vieteranam: «Pozdravlajem!».

Pieršy vianok da manumienta Pieramohi ŭskłaŭ Alaksandr Łukašenka. Jon išoŭ za ruku sa svaim mienšym synam Kolem.

U hety momant vajskovy arkiestr ihraŭ himn «Radzima maja darahaja».

Paśla jaho vianki i kvietki ŭskłali pradstaŭniki vykanaŭčaj, zakanadaŭčaj i sudovaj ułady, kiraŭniki siłavych viedamstvaŭ, vieterany i vajskoŭcy.

«Pieramoha ŭ Vialikaj Ajčynnaj vajnie — samaja značnaja padzieja ŭ najnoŭšaj historyi čałaviectva», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka na cyrymonii ŭskładańnia viankoŭ.

«Krovapralitnyja bai na froncie, ruch supraciŭleńnia i hieraičnaja partyzanskaja baraćba, achviary, nie paraŭnalnyja ni z čym, i mužnaść, vyratavańnie i adradžeńnie krainy sfarmavali charakternyja rysy biełaruskaj nacyi», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.

Jon padkreśliŭ układ SSSR u pieramohu nad nacyzmam: «Uspomnicie pačatak Druhoj suśvietnaj. Mnohija raźvityja krainy Jeŭropy biazvolna padali pad nohi hitleraŭskich zachopnikaŭ. Ale naša supolnaja Radzima, u skład jakoj uvachodziła i Biełaruś, nie pachisnułasia ŭ niejmavierna ciažkich umovach i atrymała jak vajennuju, tak i maralnuju pieramohu nad siłami Zła. Biełaruski narod nie addavaŭ biez boju ni piadzi rodnaj ziamli. Navat akupiravanaja, razburanaja, naša kraina tak i zastałasia niepakoranaj. I my abaviazany zaŭsiody pomnić, što daroha na Bierlin pačynałasia ŭ dni hieraičnaj abarony Bresckaj krepaści».

Havoračy ab ciapierašnim etapie adnosin Biełarusi ź Jeŭrasajuzam, Alaksandr Łukašenka padkreśliŭ: «Nijakaha Rubikona my nie pierachodzili,

«Kali nas čujuć, kali łaska, my adkryty dla hetaha dyjałoha. Kali nas nie chočuć čuć, nu što ž, my heta prymajem da viedama», — adznačyŭ kiraŭnik dziaržavy.

Alaksandr Łukašenka miarkuje, što Dzień Pieramohi jak śviata abjadnoŭvaje biełarusaŭ i jeŭrapiejcaŭ. «Vajavali i hinuli nie tolki savieckija ludzi. Jany, viadoma, adyhrali hałoŭnuju rolu, ale z voraham bilisia i ŭ Hiermanii antyfašysty, kamunisty, antyfašyscki Ruch supraciŭleńnia byŭ masavym u Zachodniaj Jeŭropie. Heta darahoha kaštuje, asabliva kali my pierajšli hranicu i rušyli da Bierlina, my adčuvali dapamohu. Vyzvalenčaja armija Juhasłavii, inšyja hrupy, armija Polščy — jany ž taksama, niachaj z našaj padtrymkaj, našaj dapamohaj, inakš i być nie mahło, tamu što ciažka było zmahacca ŭ akupacyi, ale jany zmahalisia», — skazaŭ jon.

U toj ža čas Alaksandr Łukašenka sa škadavańniem adznačyŭ: «Žudasna hučyć, ja ŭ srodkach masavaj infarmacyi pračytaŭ: akazvajecca,

dzieści ŭ Jeŭraparłamiencie, jašče ŭ niejkaj struktury razhladajecca biełaruskaje pytańnie. Heta śviedčyć ab tym, što my tak i nie zrabili nijakich vyvadaŭ z taho, što było ŭ toj žachlivy čas.

Darečy, ni adzin z pasłoŭ jeŭrapiejskich dziaržaŭ, akredytavanych u Biełarusi, nie ŭziaŭ udziełu ŭ aficyjnaj cyrymonii ŭskładańnia viankoŭ da manumienta Pieramohi, adznačaje karespandent ahienctva BiełTA.

Sa słovaŭ pasła Vienhryi Ferenca Kontry, pasły ES nie atrymali aficyjnaha zaprašeńnia prysutničać na cyrymonii.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0