Калі я толькі пачынала гаспадарыць, бабуля мне аднойчы сказала: «Інэса, я пусадэла тубі біб» (бабом у нас на Берасцейшчыне называюць фасолю). У такім самаўпраўстве не было нічога новага. Мы з мужам толькі купілі ўчастак з домам і запэўнівалі, што нічога садзіць не будзем. Бабулі гэта было незразумела: «І шо, навыть картопыль ны пусадыш?». «Ну давай хоть пару корчыкув пумыдорув пусадым» і гэтак далей. Я адмаўлялася, але сама не заўважыла, як у першы ж год у мяне градка за градкай пачаў з'яўляцца паўнавартасны агарод. Але наконт бульбы, якая згадла мне сваімі гектарамі ў дзяцінстве, я была цвёрдая. Пакуль не прыехала чарговы раз — а там роўненькіх шэсць радкоў бульбы на ўсю даўжыню агарода. «Трактор прыізджяв, дугувурэлася». Пасля гэтага як можна здзіўляцца нейкаму бобу? Я нават патаемна радавалася, што ў маёй слабенькай бабулі з'явіўся такі энтузіязм. Яна вельмі радавалася, што я вярнулася ў Зянькі ва ўсіх сэнсах. І вельмі намагалася перадаць свае веды.
Той боб быў адной з апошніх яе дыверсій. На наступны год бабуля ўжо ледзь даходзіла да маёй сядзібы, хоць вельмі намагалася хоць бы зірнуць, ці ўсё там добра. А фасолю я пасадзіла сама — тую, ейную, якая «хутка варыцца». Я не вельмі верыла, што ёсць істотная розніца паміж гатункамі, але ледзь не плакала, калі бабулін боб вымерз на першую ж вясну, калі бабулі не стала. Добра, што крыху зерня заставалася на яго ўзраджэнне.
А праз некалькі гадоў я, сама ўжо ўся такая дасведчаная гаспадыня, нароўні з бабуліным бобам вырашыла пасадзіць яшчэ каляровы. Ну прыгожа ж — цэлы дзень можна любавацца гэтымі воскавымі ўзорамі. Але калі я пачала той прыгожы боб варыць, адразу дапяла, чаму бабуля так не хацела, каб звёўся яе «тычкун». Бабулін варыцца не раўнуючы ў разоў пяць хутчэй, усяго з паўгадзіны пасля начнога размочвання.
Так што цяпер я буду садзіць бабулін тычкун не толькі дзеля памяці.
Сейчас читают
Российские и лукашенковские спецслужбы на фоне залёта дронов в Польшу провели инфоатаку. Её слаженность даёт основания думать, что залёт был спланирован1616
Комментарии