25 жніўня на Грузаўскіх могілках Магілёва пахаваны Генадзь Суднік — адзін са старэйшых журналістаў Беларусі, член праўлення грамадскага аб’яднання «Беларуская асацыяцыя журналістаў» (БАЖ).
Генадзь Суднік памёр у ноч на 24 жніўня ад анкалагічнага захворвання — раку лёгкіх.
Развітацца з журналістам у рытуальную залу па вуліцы Чалюскінцаў прыйшлі прыкладна 150 чалавек — прадстаўнікі недзяржаўных і дзяржаўных СМІ, вядомыя ў Магілёве і вобласці палітыкі і грамадскія актывісты, проста знаёмыя нябожчыка. На жалобным мітынгу ўсе, хто ведалі Генадзя Судніка, адзначалі яго высокі прафесіяналізм, гаварылі пра яго вялікі ўнёсак у развіццё не толькі магілёўскай журналістыкі, але і праваабарончай дзейнасці.
«Ён быў вялікім журналістам — прафесіяналам вышэйшай маркі. Гэта чалавек, які мог на 100 працэнтаў убачыць у маладым чалавеку талент і дапамагаць яму», — заявіў грамадскі актывіст Віталь Васількоў.
У пачатку
«Мы праводзім у апошні шлях эпоху ў развіцці і дзяржаўнага абласнога тэлебачання, абласнога радыё, і эпоху ў развіцці незалежнага тэлебачання і радыё, выданні газет», — сказаў намеснік старшыні Партыі БНФ,
А прафесар Валерый Беразіенка, намеснік старшыні абласной арганізацыі Беларускай партыі левых «Справядлівы свет» сказаў пра Генадзя Судніка так: «Яму былі характэрныя сумленнасць, прыстойнасць, адвага. Кінуць выклік цяперашняй уладзе і стаць у апазіцыю да цяперашняй улады — трэба быць вельмі прыстойным, сумленным і справядлівым чалавекам. Гэта быў вельмі добры чалавек. Мы з ім адрозніваліся па палітычных поглядах, але заўсёды знаходзілі агульную мову».
Намеснік старшыні БАЖ Аляксандр Старыкевіч адзначыў унёсак Генадзя Судніка ў працу асацыяцыі журналістаў і развіццё беларускай журналісцкай супольнасці ў цэлым. «Спадзяемся, што працяг будзе… Я б вельмі хацеў, каб тыя мары, якія ён меў, ажыццявіліся», — сказаў Старыкевіч.
Адданае зямлі цела Генадзя Судніка было накрыта
-
«Людзі ідуць у мячэці, а не лечаць псіхічныя хваробы». Беларускі псіхіятр расказаў аб працы ва Узбекістане і ў Польшчы
-
Як Радзім Гарэцкі прамяняў кар'еру ў Маскве на Мінск і не пашкадаваў. Гісторыя жыцця 96-гадовага віцэ-прэзідэнта Акадэміі навук
-
Пазняк: Выпускаюць толькі прарасійскіх людзей, а не беларускіх патрыётаў
Каментары