Трагедыя ў сям'і птушак… У вёсцы пад Слуцкам ратуюць буслянят, якія выпалі з разбуранага гнязда ФОТА
Раніцай у пятніцу, 8 ліпеня, у рэдакцыю «Інфа-Кур’ер» патэлефанаваў чытач і паведаміў, што ўбачыў у вёсцы Гарадзішча пад Слуцкам двух буслоў, што выпалі з гнязда. Птушкі ўжо падгадаваліся і хутка мусяць стаць на крыло.
Ён растлумачыў, што іх гняздо разбурылася і яны зваліліся з вышыні. Адно з птушанят было траўмаванае — у яго зламаная лапка. У іншага заўважных пашкоджанняў не было, але ён відавочна пакутаваў ад наступстваў падзення з вышыні. Мужчына таксама баяўся, што параненых птушанят могуць загрызці сабакі.
«Вы ж усё ведаеце, падкажыце, як ім дапамагчы», — сказаў чытач выдання, ды атрымаў неабходную інфармацыю.
Да моманту, пакуль у вёску прыехаў карэспандэнт «Курʼера», апекавацца птушкамі ўзяўся Павел.
Ён змясціў птушанят у двор дома, побач з якім знаходзіцца гняздо, каб яны былі ў бяспецы. Павел растлумачыў, што, мабыць, гняздо размыла дажджом. З яго вываліліся тры птушаняты. Адно з іх разбілася і загінула адразу, у другога адкрыты пералом лапы, трэцяе таксама пашкодзіла лапу — кульгае, але ходзіць само.
Павел атрымаў параду ад Тамары Каляды, дырэктара Слуцкага эколага-біялагічнага цэнтра навучэнцаў, купіў у краме кільку, каб пакарміць самага слабога бусла. І перыядычна ён прыходзіць напаіць жывёлу.
Другому, як расказаў Павел, бацькі птушанят, мабыць, прыносяць ежу самі.
Буслу, у якога адкрыты пералом, апрацавалі рану і наклалі павязку.
Павел працягвае даглядаць птушак, як можа. Калі вы гатовыя дапамагчы, можаце прыехаць у вёску Гарадзішча на вуліцу Зялёную, дзе знаходзіцца гняздо.
Цяпер чытаюць
Заканчваецца тэрмін даўніны па народным пратэсным артыкуле. Больш нікога не пасадзяць? Не, ёсць нюансы9
Каментары
парикмахерскую, плюхаюсь в кресло и угрюмо молчу.
того же (молчания прежде всего) ожидаю и от Мастера. но
в этот раз мне не повезло… попалась разговорчивая такая
и вот я… сижу, смотрю, как она стрижет мой газон и вынуждено слушаю ее
впечатления от вчерашнего посещения дикого леса…
пошла она, значит, в лес по грибы… устала. присела на пенек. как вдруг… в плечо
ее кто-то так – торк… и одновременно она чует носом какую-то вонь…
испуганно оборачивается, ааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааааа
там
всего лишь аист
грязный и вонючий
«представляете - и это наш символ – белый и пушистый,» - разочарованно
довершает девушка живой рассказ свой
ну што рабіць, –
парушаю і я свій маўчання абет, - яны ж на сметніках зараз харчуюцца… гэтыя
нашыя былыя прыгожыя птушкі