Навукоўцы нарэшце раскрылі таямніцу вострава Пасхі. У гэтым дапамаглі больш за 11 тысяч фота з дронаў
Дзесяцігоддзямі людзі гадалі, як раз'яднаная племянная супольнасць магла стварыць такі ансамбль велічэзных каменных галоў. Лічылася, што для стварэння статуй Рапа-Нуі патрабаваўся магутны валадар і армія рабочых. Новы высокатэхналагічны аналіз вострава паказаў — падобна, мы наіўна памыляліся, а разгадка зусім у іншым.
Даследчая група з Універсітэта Бінгамтана і Універсітэта Арызоны выкарыстала дроны, каб зрабіць больш за 11 000 здымкаў вулканічнага кратара Рана-Рараку, галоўнай «фабрыкі» статуй вострава Пасхі (Рапа-Нуі). Статуі — мааі — стваралі карэнныя жыхары вострава паміж 1250 і 1500 гадамі нашай эры.
Аб'яднаўшы гэтыя фота ў дэталёвую 3D-мадэль, яны стварылі карту вытворчай пляцоўкі з беспрэцэдэнтнай дакладнасцю, выявіўшы асаблівасці, раней нябачныя з зямлі, у тым ліку сляды інструментаў і 426 статуй на розных стадыях гатоўнасці — ад толькі пачатых да незавершаных і сапсаваных. Гэта дазволіла камандзе ўбачыць нават вуглы, пад якімі разьбяры падыходзілі да вулканічнай пароды.
Вынікі працы даследчыкаў апублікаваныя ў часопісе PLOS One.
3D-аналіз вызначыў 30 майстэрняў, раскіданых па выспе, кожная з якіх была аддзеленая скальнай пародай або прыроднымі бар'ерамі. Замест адзінага арганізаванага «заводскога цэха» пад кіраўніцтвам наглядчыка пляцоўка функцыянавала як набор незалежных ячэек. Такая планіроўка пацвярджае, што вытворчасць не кантралявалася цэнтральнай уладай, а вялася напаўаўтаномнымі групамі, якія працавалі поплеч.
У гэтых майстэрнях працавалі невялікія сваяцкія групы альбо «мата» (кланы), а не працоўныя сілы, мабілізаваныя адным лідарам ці дзяржавай. Даныя сведчаць, што каманды ўсяго з 15‑25 чалавек было дастаткова для стварэння статуй. Такія групы маглі транспартаваць іх і рабіць на іх масіўныя чырвоныя каменныя шапкі. Маштаб аперацый паказвае на супрацоўніцтва на ўзроўні сям'і, абвяргаючы неабходнасць складанай бюракратыі ці цэнтралізаванага кантролю працы.
Цікава, што гэтыя незалежныя групы выкарыстоўвалі розныя інжынерныя тэхнікі для дасягнення аднолькавага мастацкага выніку. Даследаванне выявіла розныя метады здабычы: напрыклад, спачатку выразанне твару супраць высякання контуру блока — якімі карысталіся розныя кланы.
Гэтая разнастайнасць даказвае, што хоць мата выкарыстоўвалі розныя тэхнікі, яны мелі адзінае культурнае бачанне, якое захоўвала эстэтыку мааі аднолькавай па ўсім востраве.
Адносіны паміж гэтымі групамі, імаверна, уяўлялі сабой сумесь жорсткай канкурэнцыі і супрацоўніцтва. Кланы спаборнічалі за прэстыж праз памер і колькасць сваіх статуй, але адначасова абменьваліся інфармацыяй і рэсурсамі для падтрымання мастацкіх стандартаў. Дэцэнтралізаваны характар каменяломняў не дазваляў ніводнай групе манапалізаваць камень і забяспечваў устойлівы доступ да самага каштоўнага рэсурсу вострава.
Гэтыя адкрыцці фундаментальна змяняюць наша разуменне манументальнай архітэктуры. Даследаванне дэманструе, што для складаных праектаў сусветнага ўзроўню не патрабуюцца вертыкальныя іерархіі ці каралі — гарызантальныя сувязі і грамадскае супрацоўніцтва здольныя на інжынерныя подзвігі, якія могуць спаборнічаць з дасягненнямі найвялікшых старажытных імперый.
Усе 3D-даныя і мадэль даступныя тут. Інтэрактыўную мадэль можна паглядзець па гэтай спасылцы.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ
Каментары
I voś tut my padychodzim da pytannia, a ci nie centralnaja ŭłada i była matyvataram ? U takim razie, nia maje značennia, jak viałasia vytvorčaść, jana viałasia pa rasparadženni i pad kantroliem centralnaj ułady... Nu, jaki čałaviek sam siabie zahruzić takoj rabotaj - daŭbać i ciahać kamiennie ? jano jamu treba ?
А ў тым, што тых цесляроў трэба карміць, паіць, абараняць, хаты ім крыць і дзяцей гадаваць, пакуль яны той цурбан чэшуць.
А тут як ні круці буйная арганізаваная супольнасць патрэбная.