Смяротнасць дзяцей ад траўмаў і няшчасных выпадкаў у Беларусі значна вышэйшая за іншыя краіны
Узровень смяротнасці дзяцей ад траўмаў і іншых няшчасных выпадкаў у Беларусі значна перавышае адпаведныя паказчыкі ў развітых краінах. Пра гэта паведаміў намеснік дырэктара па
Паводле звестак РНПЦ, штогод у Беларусі траўмы атрымліваюць больш як 750 тысяч жыхароў, з іх каля 150 тысяч, або 20%, — гэта дзеці і падлеткі да 18 гадоў.
Ломаць падкрэсліў, што з 2001 па 2010 гады колькасць траўмаў, атручэнняў і іншых уздзеянняў знешніх прычын узрасла на 21%. Па характары пашкоджанняў найбольш частымі з’яўляюцца раны, паверхневыя траўмы, пашкоджанні сасудаў, выцятыя месцы і раструшчванні — 50% і больш. Пераломы касцей канечнасцяў складаюць 20%, вывіхі і расцяжэнні — 10–15%. Радзей сустракаюцца ўнутрычарапныя траўмы — 2–2,5%; пераломы пазваночніка і касцей чэрапа — 0,8–1%, множныя і спалучаныя траўмы — да 3%. Гэтыя пашкоджанні маюць высокую смяротную рызыку.
На думку намесніка дырэктара РНПЦ, у многім гэта звязана з тым, што траўмы і атручэнні сталі лепш выяўляцца і рэгістравацца. Напрыклад, значнае захворванне адзначана ў Мінску, дзе «пры траўмах людзі актыўна звяртаюцца ў паліклінікі». Разам з тым паказчык інваліднасці па прычыне траўмаў знізіўся ў краіне з 0,78 у 2006 годзе да 0,48 на 10 тысяч дзіцячага насельніцтва ў 2010 годзе.
У структуры пярвічнага захворвання ў дзяцей да 18 гадоў траўмы, атручэнні і іншыя наступствы ўздзеяння знешніх прычын устойліва займаюць другое месца.
Смяротнасць ад атручэнняў складае тры выпадкі на 100 тыс. дзяцей. У краінах з высокім узроўнем даходаў — 0,2 выпадку на 100 тыс. дзяцей. Значнай з’яўляецца смяротнасць ад утаплення — 4,7 на 100 тыс., у выніку ДТЗ — 7 на 100 тыс. У развітых краінах — 0,6 і 5,2 адпаведна.
У структуры дзіцячай смяротнасці ў Беларусі траўмы займаюць вядучае меса і складаюць 31% усіх выпадкаў смерці дзяцей да 18 гадоў, а на
Ломаць падкрэсліў, што неабходна ўзмацняць адказнасць бацькоў за дзяцей, паколькі «прычынай траўмаў у дзіцячым узросце часта з’яўляецца адсутнасць належнага нагляду з боку дарослых за дзецьмі ўсіх узроставых груп».
Дзіцячы траўматызм можа быць прадухілены, падкрэсліў ён, дзякуючы арганізаваным сумесным намаганням грамадства. Для гэтага «патрабуецца рашучая і няспынная падтрымка на ўсіх узроўнях дзяржаўнага кіравання і грамадства»; павінны быць выдзелены неабходныя рэсурсы, мяркуе спецыяліст.
Каментары