Джыгурда ў Мінску: галоўны фрык расійскай эстрады матам вучыў негвалтоўнаму супраціву

«Калі мы здымалі трэцюю частку „Любіць па-руску“, працавалі ў Беларусі, тады я напісаў цэлы цыкл песняў на вершы Купалы. — кажа Джыгурда. — Магчыма, мы іх запішам у Кіеве, разам з хард-рокавым гуртам».

Мікіта Джыгурда лічыць сябе маральным нашчадкам Уладзіміра Высоцкага, эратычным мутантам, і, кажуць, што з нядаўняга часу — Богам. Пра ягоную творчасць чулі ўсе, з расійскага тэлебачання ён не знікае — хто яшчэ возьмецца чытаць у жывым эфіры «манадныя» вершы, дзе з прыстойных словаў толькі прыназоўнікі,

а калі надта спатрэбіцца, пойдзе біцца з суразмоўцам

У Мінск Джыгурда прыехаў з прэзентацыяй кнігі і сваёй творчасці, як яна ёсць. «Наша Ніва» адправілася на творчы вечар Мікіты Джыгурды, каб даведацца, каму і навошта ён будзе чытаць свае нецэнзурныя вершы і што спяваць.

«Любіііііііць!!!» — крычу я, а Бацька крычыць — «Па-ррруску!!!»

«Гэтую песню са мной спяваў Бацька!» — раве са цэны Мікіта Джыгурда. — «Мы здымалі тут трэцюю частку «Любіць па-руску», ніхто нам грошы не даваў на фільм, усе хацелі зрабіць яго сваёй агіткай перад выбарамі, а Бацька — даў! І вось я спяваю, ён сядзіць у першым шэрагу, вакол ахова, я спускаюся з мікрафонам, падношу яму. «Люююбіць!!!» — крычу, а Бацька — «Па-ррруску!!!». Я кажу — правільна».

Мікіта Джыгурда зладзіў у клубе «Мулен Руж» свой «Творчы вечар». На сцэне спявак, акцёр і галоўны фрык расійскай эстрады з’явіўся ў скураных штанах, адразу ж накінуўся на мікрафонную стойку, пачаў з ёй скакаць, і спяваць нешта пра тое, што кожны чалавек «алхімік духа». Пасля перайшоў на Высоцкага, у перапынках паміж песнямі расказваючы складана вызначыць пра што — апроч вершаў, у якіх галоўным героем стаў «сусветны фалас», ён раптоўна пераходзіў на паганства, барацьбу з патрыярхам Гундзяевым, прыгажосць Беларусі, сваё дысідэнцтва і іншыя неўзаемазвязаныя рэчы.

Публіка на канцэрце здзівіла не меней.

Квіткі каштавалі ад 180 тысяч рублёў

мэтавай аўдыторыяй Джыгурды аказаліся сямейныя кампаніі за сорак, дзе жанчыны носяць косы і хімічныя завіўкі, а мужчыны ледзь не фрак, і замаўляюць яны некалькі бутэлек шампанскага адразу, каб пасля стоячы піць пад тосты, якія Джыгурда прамаўляе са сцэны.

«Я зараз прачытаю верш, які Бацька мусіць прачытаць амерыканцам!» — крычыць Джыгурда. Прывесці тэкст верша на сайце мы не можам па маральна-этычных прычынах,

Часам Джыгурда пачынаў расказваць, як здымаўся ў эратычных сцэнах. «

Свой фільм „Эратычны мутант“ я здымаў у Беларусі. У Расіі было нельга, казалі парнаграфія, а „Беларусьфільм“ узяўся».

Джыгурда выклікаў у публікі шчырае захапленне.

Песню «Любіць па-руску» спявалі хорам, з залы крычалі нешта пра неадкладнае аб’яднанне Расіі і Беларусі

У канцы выступу Джыгурда прэзентаваў кнігу «Вертыкаль рускага мату, ці батарэйка Бога».

«Мае знаёмыя філолагі сказалі, што такога ў рускай літаратуры раней не было«, — кажа Джыгурда, які сапраўды ўзрадаваны тым, што кніга выйшла за тыдзень да прыняцця новага закона аб парнаграфіі.

Публіка ўспрымала вершы з яшчэ большым захапленнем, чым песні. Пад канец Джыгурда канчаткова перайшоў у вобраз бажавольнага, зламаў другі за вечар мікрафон, сарваў авацыю, упаў на калені і сышоў.

Выклікалі на біс.

«Ствараем духоўны фалас і кладзем на кіраўніцтва»

Пасля канцэрта адбылася прэс-канферэнцыя Джыгурды, куды ён выйшаў у зусім іншым вобразе. Менавіта там стала заўважна, што ён, як тэатральны акцёр, выдатна валодае літаратурнай мовай, і ў жыцці дыяметральна адрозніваецца ад сябе ж на сцэне.

«Я выходжу ў вобразе юродзівага, гэта людзям падабаецца, — кажа Джыгурда. — Але я не мільянер, я не пагаджаюся, калі мяне імкнуцца купіць за грошы, бо не хачу быць духоўным п.расам. Я не мацюкаюся ў жыцці, толькі калі, ведаеце, малатком па пальцы".

На пытанне, ці чуў Джыгурда пра забароны ў Мінску канцэртаў па маральна-этычных прычынах, спявак адказаў, што так, чуў.

«Мы ж ведаем, якая жэсць у вас тут адбываецца, — кажа Джыгурда. — Але і ў Расіі, і ва Украіне тое самае.

Пасля Джыгурда пераключыўся на тлумачэнне таго, чаму прыкідваецца юродзівым.

«Я лепей буду выступаць у сваіх масках, прыкідвацца ідыётам, але буду рабіць тое, што хачу, але не ў імя грошай. І праз гэту творчасць я дзялюся з людзьмі сваімі ідэямі, але ці чуюць яны іх — я мяркую, што чуюць».

Тут жа ўзгадаўся і Янка Купала. Пасля чаго Джыгурда сказаў, што ніколі не выйдзе на плошчу, і іншым не раіць, бо лепей змагацца негвалтоўна, пры дапамозе розных практык, і заўжды жадаць дабра і ставіцца з любоўю да сваіх ворагаў.

«Збіраемся дзе-небудзь разам, — раіць Джыгурда. — Калектыўна ствараем духоўны фалас, і кладзем яго на нашага прэзідэнта. У добрым сэнсе слова кладзем», — удакладніў спявак.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0