«Paleski Śpieŭny schod» arhanizavaŭsia ŭ Breście
Na pieršym razvučvali pieśni Drahičynščyny.
Ideja «Śpieŭnych schodaŭ» naležyć śpievaku i muzykantu Siaržuku Doŭhušavu, jon i padzialiŭsia svaimi ŭražańniami:
«Ščyra kažučy, ja čakaŭ bolš ludziej, ale pieršyja schody i ŭ Minsku byli niešmatludnymi. Napeŭna, ludzi bajacca, što ich abaviazkova prymusiać śpiavać. A heta nie tak».
«Śpieŭny schod» — heta placoŭka, kudy možna pryjści dla taho, kab pačuć niešta novaje, paznajomicca ź cikavymi ludźmi, pasłuchać narodnyja pieśni i tolki potym, kali budzie žadańnie, samomu dałučycca da śpievaŭ».
Arhanizatarkaj i viadoŭcaj «Paleskaha Śpieŭnaha schodu» stała Alaksandra Hušča.
«Saša sama prapanavała arhanizavać schod, jaki budzie pryśviečany mienavita paleskim pieśniam. Heta była maja pieršaja sproba pieradać viadzieńnie schodu inšamu čałavieku. Alaksandra vydatna praviała dychalnuju himnastyku, raspaviała pra tradycyi viosak Simanavičy i Leśniki Drahičynskaha rajona, śpievam ź jakich i była pryśviečanaja impreza».
U vioscy Simanavičy naradziŭsia biełaruski historyk i movaznaŭca Fiodar Klimčuk, jaki sabraŭ kala 400 piesień z Paleśsia.
«Raspačali my śpieŭny schod pieśniaj «Oj, lito, litiečko», paśla zaśpiavali niekalki paleskich zastolnych piesień, jakija kaliści zapisaŭ Fiodar Daniłavič. Vielmi cikava samamu było pačuć i vosieńskija pieśni».
Paśla sustreču praciahnuŭ siamiejny falkłorna-etnahrafičny kalektyŭ «Siostry Łukjanovičy» ź vioski Leśniki.
«Chaciełasia b, kab takija schody prachodzili raz na miesiac, — kaža Siaržuk Doŭhušaŭ. — Treba taksama, kab ludzi viedali temu nastupnaha śpieŭnaha schodu. Ciapier ža chočam pryciahnuć nieabyjakavych ludziej, kab padtrymali schody. Šukajem sponsaraŭ. Kali nie znojdziem, budziem znoŭ zapuskać kraŭdfandynhavuju kampaniju».
Ciapier čytajuć
«Chaču ŭziać intervju» — «Nie» — «Davajcie ja vas sfatahrafuju» — «Nie». Bialacki raskazaŭ pra sustreču ŭ kałonii z Pratasievičam4
Kamientary