Biełarusam nikoli nie zabyć strašnych staronak historyi Vialikaj Ajčynnaj vajny. Ab hetym Alaksandr Łukašenka zajaviŭ siońnia na respublikanskim mitynhu-rekvijemie «Łampada pamiaci», prymierkavanaj da 78-j hadaviny chatynskaj trahiedyi.
Jon zajaviŭ, što napiaredadni čarhovaj hadaviny chatynskaj trahiedyi choča źviarnucca da tych, «chto śviadoma sprabuje adradzić simvały nacyzmu».
— Chaj heta adzinki. Jak kažuć: «U siamji nie biez vyradka». Ale takija, na žal, jość u sučasnaj Biełarusi. Ja źviartajusia da ŭsich, chto pierakanany, što fašyzm nios na našu ziamlu cyvilizacyju, chto hieraizuje zabojcaŭ, chto pakłaniajecca BČB-ściaham, pad jakimi pravodziŭsia hienacyd biełaruskaha naroda. My zanialisia hetaj prablemaj, i my dakažam i pakažam usiamu śvietu, što takoje hienacyd i što tyja, chto siońnia nas sprabujuć pavučać, jak žyć, jak minimum nie majuć na heta prava. Usim vam, abłudnym i adurmanienym, kažu: «Idzi i hladzi!» Idzi ŭ Chatyń, Borki, Ołu, Dalvu, Usakina, Šunieŭku, Azaryčy, da miemaryjałaŭ «Traścianiec», «Jama», «Čyrvony Bierah», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Ciapier čytajuć
«Chaču ŭziać intervju» — «Nie» — «Davajcie ja vas sfatahrafuju» — «Nie». Bialacki raskazaŭ pra sustreču ŭ kałonii z Pratasievičam4
Kamientary