«Nikoli nie zdradžvaŭ Baćkaŭščynie». Redaktaru «Rehijanalnaj haziety» prysudzili 4 hady kałonii
«Niama nijakaj majoj viny. Škada, što ja jak dzied nie mahu navučyć unuka novym biełaruskim słovam. A maja dačka nie moža patłumačyć unuku, dzie znachodzicca jaho dziadula. Ale jamu nie budzie soramna za dzieda», — skazaŭ 65-hadovy redaktar niezaležnaj maładziečanskaj haziety ŭ apošnim słovie.
U sudzie Maładziečanskaha rajona 3 listapada vyniesieny prysud hałoŭnamu redaktaru «Rehijanalnaj haziety» i palitviaźniu Alaksandru Manceviču. Žurnalista abvinavacili ŭ dyskredytacyi Respubliki Biełaruś pavodle art. 369-1 KK, piša «Viasna».
Kryminalnuju spravu vioŭ sudździa Alaksiej Iršyn, dziaržabvinavačańnie padtrymlivaŭ pamočnik prakurora Alaksandr Marcinčyk.
Pavodle śledstva, Mancevič jak dyrektar redakcyi haziety, sumiesna ź inšymi asobami, z 1 studzienia 2020 hoda pa 15 sakavika 2023 hoda nibyta «raspaŭsiudžvaŭ u drukavanym vydańni i jaho internet-resursach zaviedama łžyvyja źviestki, jakija dyskredytujuć Biełaruś i jaje orhany ŭłady».
A ŭ artykułach vydańnia, pa mierkavańni abvinavačańnia, «utrymlivałasia niedakładnaja infarmacyja, nakiravanaja na pryčynieńnie istotnaj škody dziaržaŭnym i hramadskim intaresam, padryŭ aŭtarytetu krainy i jaje orhanaŭ ułady, naniasieńnie škody nacyjanalnym intaresam, destabilizacyju abstanoŭki siarod hramadzian Biełarusi, farmiravańnie łžyvych ujaŭleńniaŭ ab niezachavańni ŭ respublicy pravoŭ i svabod hramadzian».
Sud pakaraŭ žurnalista pazbaŭleńniem voli terminam na 4 hady va ŭmovach ahulnaha režymu. Taksama jamu dali štraf u pamiery 400 bazavych vieličyń, što składaje 14 800 rubloŭ.
Žurnalista pačali sudzić jašče 26 vieraśnia.
U chodzie sudovaha pracesu da materyjałaŭ spravy byli dałučanyja nazvy i spasyłki ŭsich publikacyj, dzie ekśpiertyza znajšła «ekstremizm», a taksama pieraličanyja šmatlikija th-kanały i internet-resursy, jakija publikavali infarmacyju «Rehijanalnaj haziety».
U svaim apošnim słovie Alaksandr Mancevič kazaŭ pra svaich znakamitych prodkaŭ, pra hazietu, jakaja stałasia častkaj jahonaha žyćcia, pra svaju hramadzianskuju pazicyju:
«Čuju hałasy prodkaŭ, nikoli nie zdradžvaŭ Baćkaŭščynie. Ja lublu moj narod i maju Biełaruś. Byŭšy za kratami, ja nie zmoh pastavić pomnik baćku na mohiłkach da hadaviny. Ja nie letucieńnik, ale ŭpeŭnieny, što niekali źjavicca vulica imia «Rehijanalnaj haziety», jakaja macavała aŭtarytet biełaruskaj nacyi, žyła kłopatami čytačoŭ i pisała praŭdu…
Niama nijakaj majoj viny. Škada, što ja jak dzied nie mahu navučyć unuka novym biełaruskim słovam. A maja dačka nie moža patłumačyć unuku, dzie znachodzicca jaho dziadula. Ale jamu nie budzie soramna za dzieda. Škada hazietu, jaka mahła isnavać doŭhija hady… Svajoj viny nie pryznaju».
«Rehijanalnaja hazieta» — niedziaržaŭnaje vydańnie z Maładziečna, jakoje aśviatlała padziei ŭ paŭnočna-zachodniaj Biełarusi. Jana pisała pra Maładziečanski, Vilejski, Smarhonski, Vałožynski, Astraviecki, Ašmianski, Miadzielski rajony — histaryčnuju Vilenščynu. Vychodziła «Rehijanałka» pa-biełarusku i vyłučałasia najvyšejšym uzroŭniem žurnalistyki. Jaje razhramili ŭ 2023 hodzie, razam z astatnimi niezaležnymi, niepadkantrolnymi łukašenkaŭcam vydańniami.
Kamientary