Łukašenka raspavioŭ, jak nakarmiŭ Zimbabve, i daručyŭ razabracca ź Sierbijaj
Alaksandr Łukašenka siońnia pryznačyŭ novych pasłoŭ. Presavaja słužba raspaviała niekatoryja padrabiaznaści jaho nakazaŭ novym pryznačencam.
Łukašenka asobna zaprasiŭ dla razmovy budučych pasłoŭ u Kitai i Zimbabve — Alaksandra Čarviakova, jaki raniej zajmaŭ pasadu ministra ekanomiki, i byłoha kiraŭnika DFR Ihara Maršałava.
Źviartajučysia da ich, Łukašenka padkreśliŭ, što Zimbabve i Kitaj — «dźvie krainy nadzvyčaj važnyja».
U Zimbabve, pavodle Łukašenki, pasoł budzie pačynać pracu ŭsio ž nie z čystaha arkuša (jon uzhadaŭ svoj vizit u hetu krainu), ale tam «jašče niearanaje pole».
«Chacia chleba ŭžo dziakujučy nam [u Zimbabve] atrymali dastatkova, kab ludziej nakarmić», — skazaŭ jon.
«Sabrać chleb nie mahli. A zaraz jany ŭbirajuć dva-try ŭradžai. Jany zabiaśpiečyli siabie hałoŭnym praduktam», — skazaŭ Łukašenka, dadaŭšy, što, «naturalna, heta nie dabračynnaść».
Što datyčycca supracoŭnictva ź Sierbijaj, to, havoryć Łukašenka, situacyju treba surjozna vyvučyć.
«Treba razabracca ŭ toj palitycy, jakuju Sierbija pravodzić i žadaje pravodzić adnosna Biełarusi, — pastaviŭ jon zadaču. — Kali jany chočuć [supracoŭničać ź Biełaruśsiu], značyć, maje być vynik u handlova-ekanamičnych adnosinach.
Kali jany chočuć vilać chvastom, hruba kažučy, i padtrymlivać jeŭrapiejska-amierykanskija sankcyi suprać Biełarusi, heta ich sprava, niachaj vyznačajucca i padtrymlivajuć, kali jany zabylisia pra toje dabro, ź jakim my išli da ich».
Łukašenka aryjentavaŭ dypłamataŭ na toje, kab uzmacniać uzajemadziejańnie na tych napramkach, dzie łajalna staviacca da biełaruskaha režymu.
«Kali Zachad i Amieryka nie chočuć z nami supracoŭničać, dobra — budziem «ścierahčy» svaje pasolstvy tam, dzie heta treba. A asnoŭnych dypłamataŭ my pavinny pierakinuć na tyja napramki, dzie my bačym ruch. U nas pa mnohich krainach jość ruch, my supracoŭničajem z mnohimi krainami. Treba ich uzmacniać».
Treba, pavodle Łukašenki, vyznačycca i ź Sierbijaj.
«Prosta vam treba palityčna tam razabracca, čaho jany chočuć. Adna sprava — zajaŭlać, a rabić zusim inšaje. Takaja palityka nikomu nie patrebna.
Tamu treba tut razabracca», — daručyŭ jon pryznačanamu pasłu Siarhieju Malinoŭskamu.
Ciapier čytajuć
Chto taja Alina, ź jakoj Łukašenka tancavaŭ hetym razam na navahodnim bali12
Kamientary