Navukoŭcy sprahnazavali, jaki sioleta budzie ŭradžaj hryboŭ i jahad
Uradžaj čarnic, bruśnic i bujakoŭ pavinien vyjści na siarednija značeńni. A voś žuravin čakajecca bolš: pad zamarazki jany, ćvitučy značna paźniej za inšych, praktyčna nie trapili, prahnazuje navukovy supracoŭnik siektara charčovych i lekavych resursaŭ lesu Instytuta lesu NAN Biełarusi Ihar Machavik, piša «Sielskaja hazieta».
Pa słovach navukoŭca, uradžaj čarnic aceńvajecca tak (vykarystoŭvajecca piacibalnaja škała acenki):
- Homielskaja vobłaść — 4 bały,
- Bresckaja, Minskaja i Mahiloŭskaja — pa 3,
- Hrodzienskaja — 2,
- Viciebskaja — 1.
Takija čakańni abumoŭleny tym, što rańniaj viasnoj trymalisia dosyć vysokija tempieratury, z-za čaho viehietacyjny siezon pačaŭsia na dva-try tydni raniej, čym zvyčajna. Paśla ŭ paŭnočnaj častcy Biełarusi zdarylisia zvarotnyja zamarazki da 4-5 hradusaŭ, što adbiłasia na čarnicach padčas ćvietu.
Pry hetym jahady mohuć być jak bujnyja, tak i drobnyja, tamu pry adnoj i toj ža ich kolkaści možna atrymać rozny pa masie ŭradžaj.
Što tyčycca hryboŭ, to navukoŭcy prahnazujuć siaredni ŭradžaj. Baravikoŭ i čyrvonahałovikaŭ moža być trochi mienš, čym zvyčajna: zimoj nazirałasia bahaćcie apadkaŭ, u nizinach była vada, jakaja ŭ asobnych miescach zachoŭvajecca i ciapier.
Usio zaležyć ad nadvorja: kali paśla haračaha pieryjadu pačynajucca daždžy, to praz 10-14 dzion aktyŭna pojduć hryby.
Milicyja schavała hałoŭnaje — mahiloŭski mańjak-lifcior užo siadzieŭ za zhvałtavańnie. Ale jaho nie pravieryli na datyčnaść da zabojstvaŭ3
Kamientary