Milinkievič pra svaje dyjałohi z Makiejem: Jon adnaznačna byŭ za niezaležnaść i biełaruskaść

U novym vypusku TOKu eks-kandydat u prezidenty Alaksandr Milinkievič vykazaŭ svaje adnosiny da byłoha kiraŭnika administracyi Łukašenki i ministra zamiežnych spraŭ Uładzimira Makieja.

Na pytańnie, što palityk ličyć hałoŭnaj pamyłkaj Makieja, Milinkievič adkazaŭ:

«Jon prapanavaŭ nierealnyja varyjanty vyrašeńnia supraćstajańnia ŭ Biełarusi. Jak kamunistaŭ nielha zrabić demakratami-jeŭrapiejcami, tak i dyktaturu nielha zrabić demakratyčnaj. (…) Makiej vieryŭ u toje, što možna niejak dyktaturu trochi libieralizavać, kali mienš strachu budzie va ŭładzie. I demakraty pavinny pajści na peŭnyja sastupki».

Milinkievič udakładniaje, što Makiej sprabavaŭ stvaryć radu, jakaja «zdymała b napružanaści, što jość pamiž dyktaturaj i demakratyčnaj supolnaściu».

Hety prajekt palityk nazyvaje nierealnym. «Jość nierefarmujemyja rečy. Da ich adnosicca Łukašenka, jaho dyktatura i kamunizm».

Milinkievič padkreślivaje, što Łukašenka — «čałaviek, jaki nikoli nie zachoča i nie zmoža być demakratam-jeŭrapiejcam, nikoli nie pojdzie na kampramis, bo jon siłavy čałaviek, heta nie jaho styl».

Pa słovach palityka, dla jaho Makiej zastaniecca ŭ historyi sa znakam plus. Milinkievič adznačaje, što nie raz sustrakaŭsia z Makiejem i bačyŭ, što «jon ščyra sprabavaŭ rabić elemienty biełarusizacyi», «adnaznačna byŭ patryjotam».

Pry hetym Milinkievič zaŭvažaje, što pra Makieja nielha skazać, što jon byŭ za jeŭrapiejski šlach raźvićcia.

«Jon, chutčej, byŭ za madel Šviejcaryi. Mianie pierakonvaŭ, što Šviejcaryja dla nas — samy najlepšy prykład. My na razłomie cyvilizacyj. Ja taksama tak dumaju, ale liču, što nas prahłynuć, kali my nie budziem adstojvać niezaležnaść», — raskazvaje eks-kandydat u prezidenty.

Zhadvajučy svaje razmovy z Makiejem, Milinkievič adznačaje, što jany byli ščyrymi, a sam Makiej ź im nie hulaŭ.

«My časta ź im nie pahadžalisia. Jon padtrymlivaŭ ščyra Łukašenku, ličyŭ, što heta toj čałaviek, jaki moža na hetym etapie adstajać niezaležnaść Biełarusi. Jamu i mnie jana darahaja. Ale my absalutna roznyja. Jon u sistemie dyktatury słužyć».

Milinkievič adznačyŭ, što nie saromiejecca svaich kantaktaŭ z Makiejem. Jon sam šukaŭ mahčymaści sustrecca z čynoŭnikam i tłumačyć, navošta:

«Ja sprabavaŭ znajści sposab, — jaki absalutna nieabchodny, kali budzie adychodzić dyktatura, — jak vyjhrać krainu ŭ kryvavaj impieryi. My heta zmožam zrabić, kali adbudziecca padzieł namienkłatury».

Milinkievič nahadaŭ, što da demakratyi chutka pryjšli tyja postsavieckija krainy, u jakich častka namienkłatury, jakaja była kamunistyčnaj pa pohladach i słužyła «kiepskim režymam», była za niezaležnaść.

Pa słovach palityka, Makiej byŭ u toj častcy, jakaja «była za niezaležnaść, adnaznačna za biełaruskaść».

«Mnie padavałasia, što jon aŭtarytetny čałaviek siarod tych ludziej, jakija prytrymlivajucca takich ža pohladaŭ. Heta značyć, nie chočuć zdacca Rasii. Hetym dla mianie byli važnyja kantakty ź im», — adznačyŭ Alaksandr Milinkievič.

Hladzicie całkam:

• 4
• 3
• 1
• 0
• 0
• 2
• 0
• 2