«Muž byŭ suprać taho, kab Anžalika sustrakałasia ź dziećmi ź inšym mužčynam». Aŭtar rasśledavańnia pra Mielnikavu padzialiŭsia niekatorymi detalami

Šef-redaktar The Insider Cimur Aleŭski, jaki pracavaŭ nad rasśledavańniem pra byłuju śpikierku Kaardynacyjnaj rady Anžaliku Mielnikavu, u efiry «Obyčnoho utra» raskazaŭ, što jany dahetul nie razumiejuć matyvy Mielnikavaj.

Polskija siabroŭki

«U nas jość šmat hipotez, ale niama ćviordaha razumieńnia, čamu Anžalika dziejničała tak, jak jana dziejničała, i chto jaje da hetaha prymušaŭ ci jakija dumki byli ŭ jaje hałavie», — zaŭvažaje Cimur Aleŭski.

Pra ahienta Alaksieja Łabiejeva Mielnikava raskazvała polskim siabroŭkam jak pra budučaha muža, dadaje Aleŭski. Tyja siabroŭki, jakija viedali pra jaho, «nijakim čynam nie mahli pierasiačysia z kalehami pa pracy» Mielnikavaj. Na pracy nichto pra jaje adnosiny nie viedaŭ, kaža rasśledavalnik.

«Miarkuju, na pracy jana nie raskazvała mienavita tamu, što tam joj havaryli, što ŭ jaje jość uraźlivaść navat u tym, što muž jeździć u Biełaruś. A hety mužčyna nie prosta jeździć, jon žyvie ŭ Biełarusi», — vykazvaje svaju viersiju žurnalist.

U studzieni minułaha hoda, paśla sumiesnaha adpačynku ŭ Šry-Łancy, pa słovach Aleŭskaha, Mielnikava prademanstravała svaim siabroŭkam piarścionak, raskazała, što zaručana, i była vielmi ščaślivaj. Im jana pakazvała zdymki Łabiejeva i raskazvała, jak vydatna ź im praviała čas.

Jak supracoŭnik KDB źjaviŭsia ŭ žyćci Mielnikavaj? Viersii

Pytańnie ab tym, jak supracoŭnik KDB źjaviŭsia ŭ žyćci Anžaliki Mielnikavaj, zastajecca niavyśvietlenym.

Aleŭski razvažaje pra dva asnoŭnyja scenary: abo Anžalika daŭno znachodziłasia pad upłyvam śpiecsłužbaŭ, abo jaje pačali prymušać supracoŭničać niadaŭna. I heta pryncypova roznyja situacyi.

Pavialičyć

Pry pieršym scenaryi Łabiejeŭ moža być kurataram-ahientam, ź jakim jana za miažoju sustrakałasia, bo «časam ahienty asabista sustrakajucca z ahientami, kab zapeŭnicca, što zavierbavanyja ahienty ŭsio jašče paddajucca ich upłyvu».

Na karyść hetaj viersii moža śviedčyć toje, što Mielnikava raz na niekalki miesiacaŭ lotała za miažu ES.

Druhi varyjant, pa słovach Aleŭskaha, bolš padobny da praŭdy. «Niešta joj mahli pradjavić u jakaści kampramatu na jaje, jaki prymusiŭ da pracy, naprykład, na KDB».

Jość i treci varyjant. «Jana prosta pajechała adpačyvać. Tam sustreła (u hety momant jana pierastała žyć sa svaim mužam, u jaje svabodnaje serca) chłopca ź Biełarusi, jaki joj padabajecca. U ich źjaŭlajucca pačućci adno da adnaho, raman i kachańnie. Sapraŭdy na samoj spravie takaja «miadovaja pastka». Jana zusim ničoha nie padazraje. Bolš za toje, jana nie raskazvaje nijakich sakretaŭ. (…)

Ale ŭ niejki momant jon joj kaža «Usio ja z tvajho telefona spampavaŭ» ci «Ja pracuju ŭ KDB, i ŭsim ab hetym raskažu». Ci jašče niešta. Prymušaje pracavać na siabie. I paśla hetaha jana paddajecca šantažu, źjazdžaje ź im u Minsk».

Jašče adzin varyjant — Mielnikava nie paddajecca šantažu, zdymaje ŭsie hrošy z rachunku i źjazdžaje jak maha dalej ad Łabiejeva, «źbiahajučy ad pieraśledu i mahčymaści akazać na jaje cisk».

Aleŭski miarkuje: toje, što da hetaj pary Mielnikavu nie pakazała dziaržaŭnaje telebačańnie, śviedčyć ab jaje adsutnaści ŭ Biełarusi.

«Kali jana nie kadravy supracoŭnik, to jaje by pakazali ŭ Minsku. Značyć, ci jana zmahła ad ich źbiehčy, ci jaje zabili».

Aleŭski zaŭvažaje, što pa intervju z baćkam Anžaliki, jakoje vyjšła na «Jeŭraradyjo», u jaho «nie skłałasia ŭražańnie, što jana pamierła».

Što mohuć viedać muž i mama?

«Mnie nie zrazumieła, čamu dzieci ŭ mamy jaje muža — Andreja Mielnikava. (…) Ja nie vielmi razumieju, jak dzieci apynulisia ŭ Biełarusi, kali jana była ź imi da palotu ŭ Dubaj. U Dubaj z Šry-Łanki jana źlatała ź dziećmi. Dakładna. Sto adsotkaŭ. Ale potym niejkim čynam dzieci apynulisia ŭ Biełarusi».

Aleŭski raskazaŭ, što pierapisvaŭsia sa svajakami Anžaliki. Jon nie ŭdakładniaje z kim, ale adznačaje, što nie z maci.

«U mianie nie skłałasia ŭražańnie, što jana ŭ Biełarusi. U mianie skłałasia ŭražańnie, što jana pad ciskam. I jany viedajuć, što jana nikoha nie padmanvała i nie zdradžvała. Ale bolej pakul nie viedaju», — zaŭvažaje žurnalist.

Aleŭski taksama źviartaje ŭvahu na tuju akaličnaść, što šmat razvah budujecca na padstavie słoŭ maci Anžaliki.

«Mama — niedavyvučany piersanaž u hetym rasśledavańni. I mama, ja dumaju, viedaje šmat. Chacia b dzie jaje dačka, jana dakładna viedaje. (…) I ŭ adroźnieńni ad nas usich, mama moža ŭsio rastłumačyć adnym zvankom. (…) Ale mama čamuści heta nie robić. U mamy jość niejkija rezkija padstavy (…) trymać hetuju intryhu».

Rasśledavalnik ličyć, što muž taksama viedaje bolej, tamu što dzieci ŭ jaho mamy ŭ Minsku.

Pa słovach žurnalista, źjazdžajučy 1 sakavika, muž Anžaliki havaryŭ svaim siabram, što «spadziajecca praz dva miesiacy viarnucca ŭ Polšču, kali navinny fon źmienicca».

«Čamu jon skazaŭ, što heta zojmie dva miesiacy? Jak jon heta raźličvaŭ? Zychodziačy z čaho? Chto jaho paprasiŭ heta skazać? Čamu jon dumaŭ, što heta ŭsio za dva miesiacy ścichnie?» — zadaje pytańni žurnalist i dadaje:

«Nam viadoma, što muž byŭ suprać taho, kab Anžalika sustrakałasia sa svaimi dziećmi, ź ich ahulnymi dziećmi, ź inšym mužčynam. Jon viedaŭ ab tym, što ŭ jaje jość inšy mužčyna, u jakoha ź joj surjoznyja adnosiny».

• 2
• 0
• 2
• 8
• 2
• 0
• 0
• 0