«Jaŭrej-sijanist napaŭ na iranskaje dzicia». U tvitary isteryja vakoł fejkaŭ pra biełarusa, jaki napaŭ na chłopčyka ŭ maskoŭskim aeraporcie
Adzinym praŭdzivym faktam, jaki zastaŭsia ŭ historyi, jakuju niekalki dzion raspaŭsiudžvajuć pa sacsietkach, zastałosia miesca trahičnaha zdareńnia. Aburalnaja niepraŭdzivaja historyja pryciahnuła ŭvahu miljonaŭ karystalnikaŭ z zachodnich krain.

Nahadajem, 24 červienia 31-hadovy biełarus Uładzimir Vicikaŭ, jaki viartaŭsia z Kaira, dzie pracavaŭ na budoŭli, u maskoŭskim aeraporcie «Šaramiećcieva» napaŭ na paŭtarahadovaha afhanskaha chłopčyka Machamada Afzała, z usiaho razmachu kinuŭšy jaho hałavoj ab padłohu. Chłopčyka špitalizavali ź pierałomam chrybta i čerapa, jon ciapier znachodzicca ŭ ciažkim stanie. Mužčyna pierad napadam užyvaŭ hašyš i vypiŭ try plaški viski. Pavodle apošnich danych, u Vicikaŭ znachodzicca na ŭliku ŭ psichijatra z dyjahnazam «šyzafrenija».
Iranski chłopčyk, jaki bieh ad izralskich bambardzirovak — fejk

Niahledziačy na toje, što bolšaść hetych danych była viadomaja jašče ŭ dzień napadu, u niekatoryja anhłamoŭnyja vydańni čamuści na nastupny dzień trapiła skažonaja infarmacyja. Achviaraj u ich staŭ iranski chłopčyk Jazdan, čyja siamja byccam by biehła praz aeraport Kabuła, ratujučysia ad izrailskich udaraŭ pa Iranie.
Historyja sama pa sabie davoli fantastyčnaja, viedajučy ciapierašniuju ŭnutrypalityčnuju situacyju ŭ Iranie i Afhanistanie i hieahrafičnaje raźmiaščeńnie Kabuła.
Izrailski turyst — fejk
U sacyjalnych sietkach historyja pačała abrastać novymi niebylicami. Źjavilisia tysiačy tvitaŭ, u jakich napadnik spačatku nazyvaŭsia izrailskim turystam, paśla biełaruskim sijanistam ci čałaviekam z dvajnym hramadzianstvam Biełarusi i Izraila. A paśla jašče sotni tysiač tvitaŭ, u jakich hetaja tema abmiarkoŭvałasia.

«Biełaruski sijanist napadaje na iranskaje dzicia ŭ aeraporcie Maskvy. Dzicia, čyja siamja ŭciakła ad vajny, ciapier u komie ź ciažkimi traŭmami», — tak padpisaŭ palityčny akaŭnt S2FUncensored dva skrynšoty z napadam na chłopčyka ŭ «Šaramiećcievie». Pad tvitam biez małoha 50 tysiač łajkaŭ, 12 tysiač retvitaŭ i ŭžo bolš za 3 miljony prahladaŭ.

Samym ža papularnym staŭ tvit brytanskaha palityčnaha kamientatara Sulejmana Achmieda, u jakim jon supravadziŭ tyja ž samyja skrynšoty karotkim «Heta sijanizm». Tvit sabraŭ bolš za 200 tysiač łajkaŭ i kala 18,5 miljona prahladaŭ.
Niahledziačy na toje, što ŭbudavany ŭ tvitar štučny intelekt Grok pa zapycie karystalnikaŭ raz za razam abviarhaje ŭ repłajach, što napadnik choć niejak źviazany ź Izrailem, i śćviardžaje, što niama nijakich padstaŭ ličyć jaho jaŭrejem, fejk praciahvaje pašyracca ŭ roznych sacyjalnych sietkach.

Karystalniki paraŭnoŭvajuć dziejańni «sijanista» ź dziejańniami izrailskaj armii suprać paleścincaŭ u siektary Haza i navat pryvodziać cytaty sa Staroha Zakonu: «Błasłaviony toj, chto voźmie i razabje ab kamień dzietak tvaich».
Jaŭrejskaje proźvišča — fejk
Hałoŭnym arhumientam za toje, što napadnik byŭ hramadzianinam Izraila ci chacia b mieŭ jaŭrejskaje pachodžańnie, što musiła patłumačyć jaho ahresiju da dziciaci z musulmanskaj siamji, stała proźvišča biełarusa.

Grok pakorna paćviardžaŭ, što proźvišča Vitkoŭ maje jaŭrejskaje pachodžańnie. Hetuju ž dumku paćviardžała i proźvišča śpiecyjalnaha pasłańnika amierykanskaha prezidenta Styva Uitkafa (Witkoff). Uitkaf — jaŭrej, jaho prodki prybyli ŭ ZŠA z Rasijskaj impieryi, vidavočna, ź miažy jaŭrejskaj asiełaści, u jakuju całkam uvachodziła Biełaruś. Jak hučała ŭ aryhinale proźvišča jahonych prodkaŭ nieviadoma, najbolš vierahodna, što sapraŭdy jak Vitkoŭ.
Vitkoŭ, vidać, sapraŭdy maje jaŭrejskaje pachodžańnie i naležyć da jaŭrejskich proźviščaŭ, jakija stvaralisia pa prykładzie ruskich i mahli całkam im adpaviadać: Abramaŭ, Davydaŭ, Kazłoŭ, Makaŭ, Novikaŭ, Reźnikaŭ, Turaŭ, Uljanaŭ, Jakaŭleŭ.
Jaŭrejskaje proźvišča Vitkoŭ utvoranaje pa amal niemahčymaj dla słavianskich proźviščaŭ matranimičnaj schiemie — ad žanočaha imia Vitka. Nahadajem, što pa jaŭrejskaj tradycyi jaŭrejstva pieradajecca dzieciam vyklučna pa maci.
Ale niahledziačy na toje, što proźvišča Vitkoŭ vyhladaje jak šyroka pašyranaje na Biełarusi, heta absalutna nie tak: asob pad takim proźviščam nie viedajuć ni Vikipiedyja, ni drukavanyja vydańni, ni navat archiŭny daviednik pa Biełarusi, u jakim možna znajści samyja najredkija proźviščy niezaležna ad etničnaha pachodžańnia. Redkaje jano i na terytoryi Rasii. Najbolš časta varyjanty, suhučnyja z proźviščam Vitkoŭ, sustrakajucca ŭ dakumientach jaŭrejskich mihrantaŭ u ZŠA.
Ale ŭsio heta nie maje nijakaha značeńnia, bo «Vitkoŭ» — heta pamyłka, jakaja była dapuščana navinavymi telehram-kanałami na pieršych parach, a tamu hetamu «faktu» nie moh dać rady Grok. Sapraŭdnaje imia napadnika — Uładzimir Vicikaŭ.
Viadoma, što jon rodam z pasiołka Novaja Huta ŭ Homielskim rajonie. U archiŭnym daviedniku proźvišča Vicikaŭ sustrakajecca ŭsiaho dvojčy: u vioscy Rahazišča Buda-Kašaloŭskaha rajona i vioscy Makaŭje Homielskaha rajona, za 20 km ad Novaj Huty.
Proźvišča Vicikaŭ uźnikła ŭ vyniku rusifikatarskaj palityki savieckich uładaŭ.
Na staronkach haziety «Narodnaja Vola» publikavałasia historyja adnaho ź Vicikavych z Homielščyny, jaki praz adroźnieńnie ŭ napisańni imionaŭ svajakoŭ u dakumientach mieŭ prablemy sa spadčynaj. Žurnalisty pabačyli ŭ jaho historyi bolš:
«Učytaŭšysia ŭ hetuju papierku, dzie dajecca ŭziaty z haspadarčaj knihi za 1944—1946 hady skład siamji, bačyš: va ŭsich tady było adno proźvišča — VICIK (Vitik — u ruskamoŭnym varyjancie). U pieraliku ž za 1946—1948 hady hetaja ž samaja biełaruskaja sialanskaja siamja paznačana ŭžo jak VITIKOVY. I ni ŭ koha z čynavienstva — nijakich pytańniaŭ, čamu heta biełaruskaje proźvišča pierajnačana na rasijski ład, nie ŭźnikła!»

Vicik — heta proźvišča, jakoje ŭźnikła ad identyčnaha imia Vicik, jakoje, pavodle movaznaŭca i śpiecyjalista ŭ anamastycy Mikałaja Biryły, źjaŭlajecca vytvornaj formaj ad raspaŭsiudžanych chryścijanskich imionaŭ Viktar i Vitalij. Nijakaj suviazi ź jaŭrejami hetaje proźvišča nie maje.
Takim čynam, u fejku, jaki razhaniajecca apošnija dni pa sacsietkach, niekatorych anhažavanych antyizrailskich i niavartych davieru miedyja, amal usio, ad nacyjanalnaści da imionaŭ achviary i napadnika, źjaŭlajecca niapraŭdaj.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ-
Śmierci niama. Jak režysiorka Darja Žuk stała maci, a praz paŭtara hoda pachavała svajo dzicia
-
Tatu-mastaku z Homiela, što žyvie ŭ Polščy, patrebna dapamoha. Niekalki miesiacaŭ tamu jamu pierasadzili serca
-
«Sami chutka zdochnuć». Foty z samita ŭ Minsku dajuć pabačyć Pucina i Łukašenku biez hrymu, a taksama Kolu
Kamientary