«Prybrać Pucina — usio budzie pa-inšamu». Łukašenka raskazaŭ, jak papiaredžvaŭ prezidenta Rasii pra niebiaśpieku zamachu
Alaksandr Łukašenka raskazaŭ, jak papiaredžvaŭ Uładzimira Pucina pra niebiaśpieku zamachu. Pra heta jon uzhadaŭ u razmovie z žurnalistami na «Haryzoncie» 31 śniežnia, paviedamlaje BiełTA.
«Siońnia ŭnačy ja padumaŭ pra toje, što… Uspomniŭ razmovu z Pucinym. Zdajecca, heta było pierad BRIKS u Paŭdniovaj Afrycy. Čamadany źbiraje. Ja kažu: «Ty kudy?» — «Dy ty što, nie viedaješ? U nas ža BRIKS» (adkazaŭ Pucin.)». Kažu: «Ty što, sabraŭsia tudy lacieć?» Takaja siabroŭskaja, braterskaja razmova. Starejšamu bratu: «Ty sabraŭsia tudy lacieć?» — «Nu voś, prasili, mianie ž tam čakajuć».
Ja kažu: «Ty što! Vajna idzie!» — «Nu, jany ž nie takija ŭžo šalonyja, nie nastolki šalonyja». Ja kažu: «I ty što, ličyš, što tam usie ŭ zdarovym rozumie? Niama čaho tudy jechać!»
Tady palacieŭ Łaŭroŭ. Mahčyma, nie tamu, što ja nacisnuŭ. Ale ja vykazaŭ jamu svajo mierkavańnie», — padzialiŭsia padrabiaznaściami Alaksandr Łukašenka.
«Ale heta nie była prosta takaja, viedaješ, viaskovaja razmova. Naša raźviedka (małajcy jany, apošnim časam pracujuć niadrenna) infarmavała nas. Na ŭzroŭni tam razmoŭ, plotak z Zachadu, što rychtujecca terarystyčny akt suprać prezidenta Rasii. I ja jamu časta kažu: «Nu vajna idzie, nu nie treba tudy lotać. Kali kamuści treba — jany da ciabie prylaciać», — skazaŭ jon. — Voś jon zaprasiŭ nas u Pieciarburh. Jaho najbližejšyja siabry prylacieli tudy. Prylaciać i inšyja. I Si Czińpin prylacić, i ź Irana, ź inšych krain prylaciać ludzi. Ale treba jak-niebudź aściarožniej. Hetym ludziam daviarać nielha. Ale, kažu, tabie (Uładzimiru Pucinu) vidać lepš, ty ŭ hetaj śfiery pracavaŭ, heta vaša śfiera (čekisckaja), tabie vidać lepš. Voś takaja niejkaja była nie bieskłapotnaść, a strata peŭnaj pilnaści».
«I ja siońnia padumaŭ pra toje, nakolki ja mieŭ racyju, kali papiaredžvaŭ jaho i zaścierahaŭ. Zrazumieła, što ŭsie jany na Zachadzie razumiejuć: prybrać Pucina — usio budzie pa-inšamu. Da hetaha treba stavicca surjozna. Ja pra heta raspaviadaju ŭpieršyniu siońnia, tamu što nielha być bieskłapotnym. Jany padmanvali, i heta jon pryznaje, pastajanna», — skazaŭ Łukašenka.
Alaksandr Łukašenka ŭ hetaj suviazi nahadaŭ pra situacyju ŭ samym pačatku supraćstajańnia ŭ 2022 hodzie. «Pieršyja miesiacy i navat tydni, kali rasijskija vojski byli ŭ Kijevie.
I tady kataliki, jaŭrei — byli jany, dva hetyja mahutnyja kłany, napieradzie: «Och, treba zakančvać vajnu…» I Pucin kaža: «Tak, treba zakančvać». Pa mordach nadavali adzin adnamu, davajcie spynimsia.
— «Tak, Uładzimir Uładzimiravič, nu treba vyvieści voś vojski — i ŭsio, my pamirylisia, my spynilisia» (zapeŭnivali Pucina). Spynilisia? Nie spynilisia. To bok im vieryć nielha», — pryvioŭ prykład Łukašenka.
Kamientary