Chto toj biełarus, jaki zahałasiŭ na mitynhu, što Siarhiej i Śviatłana Cichanoŭskija — «hańba i pahroza nacyjanalnaj biaśpieki Litvy»22
Suničnyja kłubnicy, pieršyja čarnicy, maładaja bulba, niektary i nie tolki. Što pradajecca na Kamaroŭcy ŭ vychodnyja
Śpiecsłužby sprabujuć skraści akaŭnty biełarusaŭ, prapanujučy pahladzieć strym sustrečy ź Cichanoŭskim
Na mitynhu ŭ Vilni zatrymali pravakatara. A Cichanoŭski zajaviŭ pra namier dabivacca sustrečy ź Zialenskim
«Sami chutka zdochnuć». Foty z samita ŭ Minsku dajuć pabačyć Pucina i Łukašenku biez hrymu, a taksama Kolu
«Ja tolki adnaho chaču: kab vy pavieryli mnie znoŭ». Jak prajšła pieršaja akcyja Cichanoŭskaha ŭ Varšavie paśla vyzvaleńnia
«Svoj nos ź Biełastoka jany nie vysoŭvajuć». Biełarusy Padlašša skardziacca, što biełarusy novaj chvali emihracyi nie zacikaŭlenyja supolnymi spravami
«Zachodziš u kamieru, a jany kažuć: «My z taboj admaŭlajemsia siadzieć». Cichanoŭski raskazaŭ, jak sutyknuŭsia z prablemaj nizkaha statusu
«Ja tolki adnaho chaču: kab vy pavieryli mnie znoŭ». Jak prajšła pieršaja akcyja Cichanoŭskaha ŭ Varšavie paśla vyzvaleńnia
Kavieryn: Ja dumaju, Cichanoŭski zapłakaŭ tamu, što cudoŭna razumieje: piać hadoŭ piekła byli daremnyja
Viarnuŭsia ź Litvy — i byŭ aryštavany za danaty. Hety bijołah raniej daśledavaŭ lejkozy — jaho fiłasofija natchniaje
«Mama płakała try dni, a tata nie razmaŭlaŭ hod». Kazaška vyjšła zamuž za biełarusa — i sutyknułasia z chejtam
Paźniak pryhadaŭ pra Cichanoŭskaha jak «čałavieka Maskvy na śpieczadańni ŭ Biełarusi», ale dapuściŭ jahonaje vypraŭleńnie
Chłopiec kinuŭ svaje krasoŭki ŭ kantejnier Čyrvonaha Kryža ŭ Miunchienie. Praz tydzień ich užo pradavali ŭ sekandzie ŭ Bośnii
