U nas niama kultury śpiavać himny, zaŭvažyła ŭ siabie ŭ fejsbuku kiraŭnica inicyjatyvy «Hodna» Alina Hieraščanka. Jaje začapiŭ adzin z epizodaŭ kanfierencyi «Novaja Biełaruś».
«U kancy druhoha dnia kanfierencyi «Novaja Biełaruś» ja pačuła jak abjaŭlajuć: davajcie prasłuchajem himn. Ja nie była ŭ asnoŭnaj zale, hladzieła tranślacyju ŭ faje. Padumała tady: cikavaja farmuloŭka «prasłuchajem». Ale hladžu, ludzi ŭ zale sapraŭdy ŭstali i prasłuchali. Čytała potym, što para čałaviek śpiavali. Ale na tranślacyi vyhladała mienavita tak — ustali i prasłuchali.
I viedajecie što? Dla takoj vialikaj kolkaści ludziej heta nie vyklikała ni kryŭdy, ni bolu, ni navat ździŭleńnia.
Ja raspaviała pra heta siabroŭcy. I jana paraiła: pasprabuj patłumačyć publična svajo abureńnie. Pasprabuj pieradać hetyja pačućci. Tak voś namahajusia patłumačyć.
Kali hučyć himn majoj krainy (nie važna, jaki ź ich), u mianie zamiraje serca. Ja chaču śpiavać. Ja viedaju słovy i «Pahoni», i «My vyjdziem ščylnymi radami». I nie tamu, što jany pieradalisia mnie ŭ spadčynu ci jašče niejak. Ja tupa siadzieła i vučyła słovy. Bo dla mianie heta važna. Bo ja biełaruska. Dla mianie važna viedać słovy svajho himna. I navat kali ja nie viedaju, jaki ź ich «pravilny», ja vyvuču abodva. I treci vyvuču, kali spatrebicca. Kolki budzie treba. Bo heta pra hodnaść, pra asensavańnie siabie biełaruskaj.
U nas niama kultury śpiavać himn. Heta praŭda. Da niadaŭniaha času i demsiły nie vykarystoŭvali himna(-aŭ) padčas kanfierencyj ci zvarotaŭ. A ŭjavicie, kali b paśla 2020-ha śpiavać himn, źviartacca publična vyklučna pa-biełarusku stała normaj, častkaj našaj paŭsiadzionnaści?
My nie pieramožam biez nacyjanalnaha padmurku. A hety padmurak — heta našyja nacyjanalnyja simvały, heta himn (ci niekalki himnaŭ), heta našaja mova, našaja historyja».
Kamientary