Правілы жыцця ад літоўскай актрысы Інгеборгі Дапкунайце:
Не чытайце, што пра мяне ў Вікіпедыі напісана — там усё няпраўда.
Мяне, вядома, кранае і тычыць усё, што адбываецца ў Расіі, але фармальна і юрыдычна я не рускі чалавек. Я тут на птушыных правах.
Важна быць чалавекам, а не прадстаўніком вялікай дзяржавы.
Я шкадую толькі аб тым, што не заўсёды паказвала родным, як іх люблю.
…
Памятаю, мама ў дзяцінстве павяла мяне да стаматолага, і пакуль яна была ў кабінеце, стаматолаг казаў, што не будзе вырываць мне зубы, а калі мама выйшла, гэты сабака - інакш назваць яго не магу — раптам дастаў страшныя абцугі і пайшоў да мяне. І тут я пачала крычаць: «Мама Дапкунене! Мама Дапкунене!» А Дапкунене — гэта прозвішча маёй мамы. Мама прыбегла, мяне выратавала, а потым пытаецца: «Чаму ты мяне клікала па прозвішчы?» А я кажу: «Ну там шмат мам чакаюць, і ты не зразумееш, чыё дзіця крычыць». А мама сказала: «Ці думаеш, па твайму плачу я не магу цябе пазнаць?»
…
Калі вы спытаеце, які ўзрост самы лепшы, я скажу: вось як мой цяперашні.
…
Я добра выглядаю? Але гэта ж так умоўна. У дзяцінстве я была прыгожым дзіцём. Потым стала непрыгожым падлеткам. Я была худая, вуглаватая, а калі паступала на тэатральны, кіраўнік драмгуртка сказаў: «Натуральна, ты паступіш. Будзеш іграць хлопчыкаў».
…
У самалёце я часта думаю: «Калі ён цяпер ляснецца, можна будзе сказаць, што жыццё ў мяне было класнае».
Болей правілаў жыцця чытайце тут
Каментары