Адной з найбуйнейшых інвестыцый, закладзенай у нацыянальную стратэгію па абыходжанні са смеццем да 2035 года, з'яўляецца будаўніцтва смеццепальнага завода ў Мінску. На гэтыя мэты неабходна прыцягнуць чвэрць з заяўленага агульнага аб'ёму інвестыцый у 1,2 млрд еўра, піша Tut.by.
28 ліпеня прэм'ер-міністр Андрэй Кабякоў пастановай № 567 зацвердзіў Нацыянальную стратэгію па абыходжанні з цвёрдымі камунальнымі адходамі (ЦКА) і другаснымі матэрыяльнымі рэсурсамі (ДМР) на перыяд да 2035 года. Асноўныя мерапрыемствы праграмы ўключаюць удасканаленне заканадаўства і нарматыўнага рэгулявання сістэмы абыходжання з ЦКА і ДМР, уліку аб'ёмаў утварэння, пахавання і марфалагічнага складу адходаў, раздзельны збор смецця, развіццё кантэйнернай гаспадаркі і парка смеццявозаў і гэтак далей, гаворыцца ў паведамленні прэс-службы ўрада.
Адным з важных пунктаў новай стратэгіі з'яўляецца будаўніцтва смеццепальнага завода ў Мінску. Узвядзенне комплексу ў сталіцы «мае як эканамічныя перадумовы (наяўнасць сыравіны, інфраструктуры спажывання электрычнай і цеплавой энергіі, аддаленасць ад крыніц спажывання RDF-паліва — цэментных заводаў), так і экалагічную мэтазгоднасць (высокая канцэнтрацыя адходаў на абмежаванай тэрыторыі, абмежаваныя магчымасці для пашырэння дзейных палігонаў)», сказана ў стратэгіі.
У мэтах атрымання найбольшых эканамічных і экалагічных вынікаў і зніжэння ўдзельных капітальных выдаткаў пры спальванні ЦКА праектная магутнасць завода павінна складаць 500 тысяч тон у год, лічаць распрацоўшчыкі стратэгіі. Арыенціровачны інвестыцыйны кошт будаўніцтва прадпрыемства такой магутнасці ў ваколіцах Мінска складзе каля 200 млн еўра.
Тэрмін будаўніцтва завода — 2 гады. Аб'ём адходаў пасля спальвання скарачаецца да 20—30%. Пры эфектыўным выкарыстанні шлаку і попелу аб'ём можна скараціць да 10%.
Для будаўніцтва смеццепальнага завода патрабуецца зямельны ўчастак плошчай каля 3 га. Пасля 20 гадоў эксплуатацыі неабходныя інвестыцыі ў памеры 50% ад першапачатковых — каля 100 млн еўра.
У краінах ЕС сабекошт спальвання 1 тоны змешаных адходаў складае каля 100 еўра. Пры продажы электраэнергіі і цяпла мінімальны сабекошт можа скласці 30—60 еўра за тону. Увод у эксплуатацыю такога завода скароціць аб'ём вывазу адходаў на палігоны ў маштабе рэспублікі на 10—15%, гаворыцца ў стратэгіі.
У Беларусі няма досведу будаўніцтва і эксплуатацыі такіх комплексаў. Для паспяховай рэалізацыі гэтага маштабнага праекта прапануецца прыцягнуць інвестара, які мае дастатковы досвед і здольны забяспечыць праектаванне, будаўніцтва і далейшую эксплуатацыю прадпрыемства. Плануецца аб'явіць міжнародны інвестыцыйны конкурс. Такі падыход дасць магчымасць аптымізаваць эксплуатацыйныя і інвестыцыйныя затраты на рэалізацыю праекта, стварыць стартавыя ўмовы і магчымасць для прыцягнення прамых замежных інвестыцый, лічаць распрацоўшчыкі стратэгіі. Асноўнымі крыніцамі пакрыцця інвестыцыйных і эксплуатацыйных выдаткаў па функцыянаванні такога завода з'яўляюцца: эканомія на спецыяльнай плаце за пахаванне; даходы ад рэалізацыі цеплавой і электрычнай энергіі.
Пры гэтым на стадыі прыняцця рашэння аб рэалізацыі праекта неабходна ўлічыць ўплыў на яго ад планаванага развіцця сістэмы раздзельнага збору цвёрдых камунальных адходаў у Мінску і ўкараненне дэпазітнай (закладной) сістэмы звароту аднаразовай спажывецкай упакоўкі, бо паўторнае выкарыстанне ДМР з'яўляецца больш прыярытэтным перад спальваннем, адзначаюць распрацоўшчыкі стратэгіі.
Цяпер чытаюць
Ігар Тур патраціў мінімум 30 тысяч на прэміяльную кухню ФОТА6
Каментары