Хто такі Сяргей Элькінд, фігурант новага скандалу ў Курапатах, і як ён быў звязаны з крымінальным аўтарытэтам «Зайцам»
Грамадская актывістка Вольга Мікалайчык напісала ў сваім фэйсбуку, што 15 жніўня рэстаран «Паедзем, паядзім» у Курапатах наведаў Сяргей Элькінд. Гэта ўжо не першы раз, калі Элькінд прыязджае на гэтае месца. У сярэдзіне ліпеня ён справакаваў бойку з абаронцамі Курапатаў.
Хто ж такі гэты Сяргей Элькінд? Цяпер ён займае пасаду дырэктара ўнітарнага прадпрыемства «Парэчча Белкаапсаюза». А калісьці разам з братам Генадзем засвяціўся сувязямі з рэкецірамі і крымінальнікамі.
Бацька Сяргея і Генадзя Віктар Элькінд (1942—1999) шмат гадоў узначальваў барысаўскую гаррайінспекцыю па экалогіі, да гэтага ўзначальваў перадавы саўгас «Гвардыя», што базуецца ў вёсцы Вялікая Ухалода.
Сыны ж Віктара Маркавіча ў 90-я трапілі ў вельмі сумнеўную кампанію. Яны былі ў найбліжэйшым атачэнні спачатку некаранаванага злодзея ў законе «Мацвея», а пасля ў яго пераемніка «Зайца». Брыгада «Зайца» займалася жорсткім рэкетам барысаўскіх прадпрымальнікаў.
Сайт ej.by друкаваў шмат здымкаў Элькіндаў у кампаніі барысаўскіх крымінальных аўтарытэтаў. Напрыклад, як яны клянуцца вернасці на магіле «Мацвея», сярод людзей на фота і іншыя дзеці чыноўнікаў. Напрыклад, сын начальніка барысаўскай ДАІ.
«Зайца» забілі пасля таго, як ён перастаў скідвацца на агульнабеларускі «абшчак». Спалілі проста ў ягонай машыне ў Печах.
Браты Элькінды трапілі ў падазраваныя падчас расследавання злачынстваў «Зайца».
Пры канцы 1990-х Элькінды адмежаваліся ад сувязяў з крымінальным светам. І галоўную ролю ў гэтым адыграў тагачасны старшыня Мінаблвыканкама Мікалай Дамашкевіч.
Па адной з версій, Дамашкевіч быў блізкім сябрам бацькі Элькіндаў, па другой — Генадзь быў жанаты са сваячкай чыноўніка.
Менавіта па ініцыятыве Дамашкевіча Генадзь Элькінд узяў сабе новае прозвішча — Скітаў, каб правесці тлустую рысу пад 90-мі. У хуткім часе Генадзь Скітаў узначаліць барысаўскі мясакамбінат.
Галоўны рэдактар «Барысаўскіх навін» Анатоль Букас узгадвае, што аднойчы яго выданне напісала артыкул аб тым, што на мясакамбінаце ўсталявалі алкатэстэар і ў адну «дудку» маглі дзьмухаць адначасова 5—7 чалавек. «Гэта проста негігіенічна!» — кажа Букас.
«Пасля той публікацыі мне патэлефанаваў Генадзь Скітаў і прапанаваў сустрэцца. Я кажу: прыязджайце. «Не, у мяне кабінет большы», — адказаў Скітаў. Праз паўгадзіны я ўжо быў на заводзе. Дырэктар сустрэў мяне і адразу пачаў размаўляць на ты, пасля гэтага я зрабіў яму заўвагу, і ён перайшоў на вы. Генадзь Віктаравіч зладзіў мне экскурсію па прадпрыемстве, паказваў магазінчык, сталовую, вальеры з сабакамі. І прапанаваў зрабіць яшчэ адзін матэрыял. Я адказаў, што добра, толькі пытанні будуць жорсткімі: колькі браткоў вы з сабой прывялі на завод, каго ўладкоўвалі па званку, чаму памянялі прозвішча. Скітаў паабяцаў падумаць, але так і не перазваніў», — згадвае Анатоль Букас.
З «Барысаўскага мясакамбіната» Генадзь Скітаў сышоў на павышэнне ў «Белрыбу», якая знаходзіцца ў структуры Кіраўніцтва спраў прэзідэнта. Адбылося гэта ў той час, калі кіраўніцтва ўзначальваў якраз Дамашкевіч. Кажуць, што Скітаў аднойчы быў не пусціў да сябе праверку з КДК, быў скандал, і ён пасаду страціў.
Пасля гэтага Скітава прытуліў у сябе генеральны дырэктар прадпрыемства БАТЭ Анатоль Капскі, зрабіўшы яго сваім намеснікам. Потым была праца на «Белкардзе» ў Гродне і «Аўтапровадзе» ў Шчучыне. На сённяшні дзень Генадзь Скітаў з’яўляецца намеснікам генеральнага дырэктара МАЗа.
Што тычыцца Сяргея, то ён папрацаваў у Мінскім аблвыканкаме, потым займаў пасаду начальніка Дэпартамента жывёлагадоўлі і замежнаэканамічнай дзейнасці Белкаапсаюза.
Цяпер гэты чалавек аб’явіўся ў Курапатах.
Нам удалося паразмаўляць з Сяргеем Элькіндам. Варта адзначыць, што Элькінд не заняў агрэсіўную пазіцыю, а вельмі падрабязна тлумачыў.
Кажа, што ўпершыню трапіў у Курапаты выпадкова, бо жыве побач з рэстаранам. Ён нават не ведаў, што там ідзе нейкае супрацьстаянне.
«Ехаў з дачкой, ёй 6 гадоў. Я не згодны з пазіцыяй гэтых людзей, якія пачалі накідвацца на машыну, што я ледзь паспеў затармазіць, цудам ім не зламаў нічога. Мяне сталі папракаць, чаму я не размаўляю па-беларуску, чаму ў мяне чырвона-зялёны сцяг, а не «Пагоня». Я супраць таго, каб мне нешта навязвалі. Мне ўжо 52 гады, і я маю сваё меркаванне. Я ж не ехаў туды плясаць ці танцаваць, а проста ехаў выпіць кубачак чаю. Каго я такім чынам абразіў?» — пытаецца Элькінд.
«У Брэсцкай крэпасці крыві пралілося не меней, чым у Курапатах, а там справа рэстаран, злева рэстаран. Я, можа, таксама за тое, каб там не было гучнай музыкі, каб мемарыял нейкі існаваў», — расказвае мужчына.
На пытанне, ці знаёмы ён з уласнікам «Паедзем, паядзім» Леанідам Зайдасам, Элькінд адказвае так: «Вельмі павярхоўна. Ён мне не сябра блізкі і не таварыш».
«Мне проста зручна туды заязджаць паабедаць часам. Я не магу назваць сябе прыхільнікам рэстарана ці праціўнікам», — адказаў Элькінд.
Расказаў ён трошку і пра свае сувязі з крымінальным светам 90-х. Элькінд кажа, што не мае судзімасцяў, хаця сілавікам яго вельмі хацелася пасадзіць. «Я падманваць не буду: я ведаў Колю Зайца. Ну, як ведаў: я з Вялікай Ухалоды, а ён — з Лошніцы. Сеў на ровар ды паехаў. Мы сябравалі, але я не рабаваў, не забіваў. Каб было нешта, то даўно б сядзеў».
Цяпер чытаюць
«Некаторым людзям варта зняць ружовыя акуляры». Лявончык — пра Мельнікаву, уцечку ў «Байхэлп», белыя паліто і грошы на 1300 палітвязняў2
Каментары