«Схадзіў муж па прадукты на 20 еўра, то-бок я яму вінная 10 еўра». Беларуска расказала, як можа быць уладкаваны сямейны бюджэт
Нядаўні артыкул айцішніка Міхаіла Ларчанкі, у якім ён расказаў, як плаціць сваёй жонцы, якая афіцыйна не працуе, але вядзе ўсю хатнюю гаспадарку, заробак з уласных сродкаў, натхніў яшчэ адну беларускую айцішніцу, якая жыве цяпер разам з мужам у іншай краіне, расказаць на Devby.io, як у іх уладкаваны сямейны бюджэт, прытым што абое сужэнцаў, разам жывучы ўжо 5 гадоў, зарабляюць прыблізна аднолькава.
Усе выдаткі і даходы дзелім напалову
Я скончыла профільную ВНУ два гады таму. З трэцяга курса прыемна праводжу працоўны час на цікавым праекце, але са сціплымі, па мерках рынку, рэйтамі.
Мой муж на пару гадоў за мяне старэйшы. Скончыў размеркаванне пасля тэхнічнага ўніверсітэта ў праектным інстытуце і падаўся ў айцішку ў 2020 годзе як QA Engineer.
Практычна ўвесь перыяд нашых адносін мы зарабляем плюс-мінус аднолькава. Калі я вучылася, зарплата ў мяне была крыху большая, але я не працавала па 8 гадзін; цяпер ён уладкаваўся на добрую пазіцыю і атрымлівае больш працэнтаў на 20%.
Пераехалі мы на агульныя адкладзеныя грошы з аднолькавымі рэйтынгамі. Бюджэт амаль ідэальна пілуецца напалову. У нас ёсць таблічка ў Excel, куды мы заносім выдаткі, у якіх абое зацікаўленыя. Напрыклад, схадзіў муж па прадукты на 20 еўра, значыць я яму вінная 10 еўра.
Агульныя выдаткі адбываюцца па прынцыпе: ці маем патрэбу мы ў гэтым абое ў роўнай ступені? Лічым выдаткі на прадукты, бытавую хімію, арэнду жылля, падпіскі на стрымінгі, сумесныя выхады (кіно, кавярні, рэстараны), падарожжа, падарункі для блізкіх «ад нас дваіх», хатні ноўтбук.
Прыкладна раз у месяц мы падлічваем розніцу сумы даўгоў кожнага. Напрыклад, я за месяц вінаватая мужу 400 еўра, а ён мне 450. Розніцу ён пераводзіць мне на банкаўскі рахунак або аддае наяўнымі.
Часам хтосьці можа пачаставаць іншага. Такія кейсы мы не запісваем у агульны бюджэт. Па адчуваннях яны адбываюцца з абодвух бакоў з роўнай частатой. Астатнія выдаткі і ашчаджанні — асабісты клопат кожнага.
Бытавыя пытанні — поўнае супрацоўніцтва
Пашанцавала: я не люблю стаяць ля пліты, але з задавальненнем памахаю анучай і швабрай па кватэры. Мужу ж падабаецца гатаваць.
Посуд мыем па чарзе: панядзелак, серада, нядзеля — мае дні, аўторак, чацвер, субота — ягоныя, а пятніца — дзень адпачынку і хаосу. Загрузіць пральную машынку і развесіць вопратку — разам весялей.
Але гэта ў ідэале. На практыцы даводзіцца дамаўляцца: калі я кепска сябе адчуваю, муж можа навесці парадак. Калі ў яго няма настрою гатаваць вячэру, я магу катлет напячы. Гэта могуць быць і разавыя выпадкі, і больш працяглыя.
Здараюцца сесіі і завалы на працы. На такія перыяды таксама дамаўляемся: цяпер, напрыклад, у нас часцей дастаўкі ежы і абеды ў сталоўках.
Мы не плацім адно аднаму за працу па дому. А калі б плацілі, то выходзілі б у нуль: мы абодва трацім прыкладна аднолькавую колькасць сілаў і часу на хатнія справы.
Але давайце прызнаем: сітуацыя, калі абодва партнёры нароўні ўкладаюцца ў хатнія справы і ніхто не адчувае сябе пакрыўджаным або недаацэненым, сустракаецца не ва ўсіх.
Неаплатная праца: мала гавораць, але яна ёсць
Працу па дому выконваюць у асноўным жанчыны. Асноўныя тэндэнцыі відавочныя: чым больш эканамічна развітая краіна, тым менш часу людзі трацяць на хатнюю працу і тым менш прадстаўлены гендарны разрыў па часе ўдзелу.
Таму, прачытаўшы пост Мішы Ларчанкі, я здзівілася і ўзрадавалася. Аўтар не толькі прызнаў факт неаплатнай працы, якую яго жонка выконвае па дому, але палічыў патрэбным абмеркаваць гэта з жонкай, сумесна прыдумаць рашэнне і яго ажыццявіць. А потым яшчэ і падзяліўся і напісаў пра гэта.
Ніхто нікому нічога не павінен: ні муж жонцы, ні жонка мужу. Паміж двума дарослымі людзьмі наогул усё павінна адбывацца па ўсвядомленай і ўголас прамоўленай згодзе.
Праца па дому — гэта таксама праца, на якую траціцца нямала часу. І тое, што гэты ўнёсак у забеспячэнне сям'і не прынята аплачваць, не азначае, што ён бясплатны.
Каментары