цябе адчуваю брэйгелем
зімовай зямлі палоскай,
жывым запаветным берагам,
а ты пасьміхаешся босхам…
у ватоўцы падбітай дзюрамі
з адвечнай бядотай нейкай
ты кленчыш з рукамі дзюрэра
у цюрбанé ван эйка
і лёд пад канькамі трушчыцца,
і марна шукаць сховішча,
апроч як з зямлёю рушчыца
і з космасамі драздовіча.
Цяпер чытаюць
«Я сказаў на відэа, што мяне не катуюць — на той момант гэта было праўдай. А праз дзве гадзіны мяне збілі». Украінскі журналіст два гады правёў у расійскім палоне — вось што ён перажыў

Каментары