Фатограф-агент Мішчук не памятае, як рабіў свой здымак на пашпарт прыкрыцця. І яшчэ шмат што не памятае
«Медыязона» паразмаўляла з Іванам Мішчуком — беларускім фатографам, што працаваў у Варшаве і ў якога знайшлі пашпарт прыкрыцця. Ён расказаў, як перад ад'ездам з Беларусі нібыта прыносіў у ваенкамат свае фотаздымкі, але не памятае якія. Не памятае Іван і дату свайго затрымання за ўдзел у пратэстах, а таксама іншыя дэталі свайго жыцця.

Мішчук прыехаў у Варшаву па студэнцкай візе восенню 2021 года — на курсы «Акадэміі фатаграфіі». Перад паездкай на вучобу Івана нібыта выклікалі ў ваенкамат і папрасілі прынесці фатаграфіі. Яму сказалі, што гэта «для абнаўлення яго справы».
Цяпер мужчына не памятае, якія менавіта здымкі аднёс у ваенкамат. Як і не памятае, адкуль яго фота з пашпарта прыкрыцця, апублікаваны «Нашай Нівай».
«Яно магло ўзяцца адкуль заўгодна, я не памятаю», — адказаў ён на пытанне аб фотаздымку, што ёсць у пашпарце прыкрыцця.
У 2022 годзе фатограф вырашыў з'ездзіць у Кобрын да сям'і. Кажа, што разлічваў вярнуцца па пратэрмінаванай візе, як гэта дазвалялі кавідныя нормы. Але ў яго не атрымалася. «Медыязона» знайшла чалавека, які скарыстаўся падобнымі «падаўжэннямі» для віз і выехаў з Брэста ў Польшчу ў лютым 2023 года без дадатковых дакументаў.
У Беларусі Мішчук не адчуваў сябе ў бяспецы, кажа ён, праз тое, што ў 2020 годзе яго нібыта затрымлівалі, калі ён быў з камерай каля акцыі. Але дату затрымання ён не памятае — «канец жніўня ці пачатак верасня». Па словах Мішчука, яго неўзабаве адпусцілі і папярэдзілі, каб больш не трапляўся, бо пазналі яго як фатографа.
На выбарах у 2020-м, кажа фатограф, ён сімпатызаваў Валерыю Цапкалу, але праз нядопуск яго да кампаніі «адзначыў у бланку Сяргея Чэрачня — за яго, за каго заўгодна, толькі не за Лукашэнку».
27 мая «Наша Ніва» апублікавала звесткі пра другі пашпарт у беларускага фатографа ў Варшаве. Такія дакументы звычайна выдаюцца агентам МУС, КДБ, ваеннай разведкі або Пагранкамітэта для вырашэння аператыўных задач.
У Варшаве Мішчук фатаграфаваў беларускія мерапрыемствы і рабіў прыватныя фотасэсіі, напрыклад, для Аліны Коўшык і Юліі Шаметавец.
Каментары
4 гады не так шмат, а калі памяць падманвае, то можна знайсці прыкладны перыяд на сваіх архіўных фотах.