«Любімы Кіеў можа спаць спакойна», — намеснік рэдактара «Прессбола» раскрытыкаваў Дзіка Адваката.
«Велізарная краіна на пару гадоў даверыла свой футбол лайдаку і шарлатану.
Напэўна калісьці гэты трэнер нешта ўмеў —[Міхелс прывёў Галандыю да золата наусё-такі насіў фішкі за самім Рінусам Міхелсам
зрабіўся пералётнай птушкай, якая здымаецца з гнязда не адпаведна змене паравінаў года, а рэагуючы на слова «корм».
У Расіі газпрамаўскую сінекуру для галандца зрабілі двойчы. Спачатку — пры «Зеніце». Затым — пры зборнай краіны. Ён узяў яе гатовай камандай сярэдніх здольнасцяў і згасаючых перспектыў. І цэлы адборачны цыкл быў рухомы адзінай і, магчыма, падсвядомай жарсцю:
імітаваць працу, нічога не мяняючы па сутнасці. Бо і таго, што было, з запасам хапала для выхаду на Euro з вельмі слабой групы.
Гэтая таемная жарсць да бяздзейнага жыцця паперлі вонкі, як цеста з дзежкі, у перыяд падрыхтоўкі да Euro.
Дзіўна: зборная Расіі працавала ў рэжыме аднаразовых трэніровак!Па адвакатаўскай версіі, гэта быў адзіны варыянт справіцца з стомай гульцоў пасля цяжкага сезона.
Для пераканаўчасці і дакладнасці рабіліся нават спасылкі на тэлефонныя рэкамендацыі самога Раймона Ферхеена — таго самага галандца, што чатыры гады таму па
Гэта прыкладна як калі б фанат нырання ў палонку парадзіць прайсці пачатковы курс загартоўвання ў наваколляхШарм-аш-Шэйха . Ну як у гэта можна было верыць?
Слухаючы Адваката, ніхто не даў сабе фантазіі выказаць здагадку (або я дрэнна шукаў?) Элементарнае: ладзіць па дзве трэніроўкі ў дзень у апошні месяц ўжо, па сутнасці, праплачанаму кантракту яму было «у лом». Не хацелася. Гульцам — тым больш. Ім трэніравацца не хочацца, паверце,
Тое спаўзанне зборнай Расіі па сыходнай, якім стала выступленне ў групавым турніры, — усяго толькі плата за татальнае памутненне ў мазгах, за дылетантызм футбольнага МікітыСяргеевіча па прозвішчы Фурсенка (старшыня РФС).Добра, калі яшчэ і за прыпазнелае прасвятленне. У што, зрэшты, верыцца з цяжкасцю…
У ноч з суботы на нядзелю вельмі радавалася Украіна.
Я рады за кіяўлян. Адлягло. На Крашчаціку не будзе рускіх маршаў.
Чаму мы прайгралі ў 2020 годзе? Развагі Міколы Дзядка21
Каментары